introwersja

[Lucile]

jak wstęgą miasto
murami przepasane

skrywam uczucia

Obraz z cyklu "Powrót do miasta XX", wersja 3, akwarela
Lucile

[em_]

Załącznik lepszy niż treść główna

[eka]

Skrywam uczucia - jak mur miasto?
Ładna, bardzo oszczędna forma. Haiku, nietradycyjne, bo z metaforą.
Akwarela bardzo nastrojowa, biedne to stare miasto, mur je nie tylko broni, ale spaja w całość.

Pozdrawiam, Lucile.

[Lucile]

Em, miło mi, że przynajmniej dla mojej malarskiej miniaturki byłaś bardziej łaskawa

Eka, dziękuję za komentarz. Trafnie odczytałaś te siedemnaście sylab, które na stałe związane są z obrazkiem.
Zarówno mur, jak i "skrywanie" pozwalają im nadal trwać w "jednym kawałku"


Serdecznie pozdrawiam
Lucile

[Bożena]

podoba się i haiku i akwarelka(tak mi wygląda)

[Lucile]

Dzień dobry Bożeno,
tak, to akwarela, z tym, że nie na papierze a na podłożu malarskim, czyli na płótnie. Daje nieco inny efekt.
Milo mi, że wpadłaś i skomentowałaś obydwa "drobiazgi"

Dziękuję i życzę miłego weekendu
Lucile

[Bożena]

tak, to akwarela, z tym, że nie na papierze a na podłożu malarskim, czyli na płótnie

- tak też sądziłam- sama ciut maluję efekt końcowy bardzo mi się podoba, choć te pantofle- ? rozumiem, że symbol ale mnie trochę psują widok( proporcja)- serdecznie Cię pozdrawiam

[Liliana]

skrywam uczucia

i sama jakby się skrywam, zostawiwszy jeno pantofle,

podoba mi się

[Lucile]

Bożeno i Liliano,
miło mi Was gościć wśród moich miniaturek, słowno-malarskich, tym bardziej, że stwarzacie ich całkiem nową jakość, która mnie (biję się w piersi) do głowy nie przyszła

tak też sądziłam- sama ciut maluję efekt końcowy bardzo mi się podoba, choć te pantofle- ? rozumiem, że symbol ale mnie trochę psują widok( proporcja)- serdecznie Cię pozdrawiam

Zobaczyłaś pantofle, czarno- białe, wielkie dwa papucie? No cóż, poniosłam klęskę, jako - pożal się Boże - malarka
Tworząc cykl (do tej pory 20) obrazów pod wspólnym tytułem "Powrót do miasta" myślałam o tym, jak w metaforze i symbolu uchwycić problem współczesnej Europy. Jest to moje widzenie różnych zaułków starego Krakowa, tylko nieco przetworzonych, niewidocznych z głównych traktów. Mojego miasta, które dla mnie uosabia Europę. A, wg mnie - niestety, współczesna Europa jest samolubna, zbyt skupiona na sobie, nie empatyczna, kolorowa, syta, rozbawiona oraz myśląca tylko o swoich przyjemnościach, otoczona murem obojętności dla problemów oraz nieszczęść "tych innych" ...spoza. Europa zdająca się nie dostrzegać kłopotów i nieszczęść nieuchronnie przecież podchodzących pod jej "mury", a nawet będących już w jej granicach. Na każdym obrazku z tego cyklu znajdują się dwie zakapturzone postacie. Tacy; wędrowcy, zwiastuni, posłańcy i... nie koniecznie mnisi, czy zakonnice. Z czym przychodzą, do końca nie wiemy, zdążają w kierunku "miasta", ale zawsze widzimy ich od tyłu. Niosą przesłanie, ostrzeżenie, zagrożenie, pomoc, ratunek i wybawienie? O tym powinien zdecydować sam (ewentualny) odbiorca

Natomiast słowne miniaturki są moim komentarzem. Szczególnie ta ostatnio zamieszczona w "Okruchach" pt. "Uprowadzenie"
Samolubna i leciwa
daremnie wypatrujesz kochanka
Europo
biały byk nie powróci

Ale, ale ...okazuje się, że z każdej - nawet tak przegranej - sytuacji jest jakieś wyjście, bowiem Liliana podała mi pomocną doń, dziękuję
;

Lucile pisze:
skrywam uczucia

i sama jakby się skrywam, zostawiwszy jeno pantofle,

podoba mi się

Wniosek, powinnam na nowo przemyśleć koncepcją moich "Powrotów do miasta" A wydawało mi się, że są takie czytelne - mea culpa

Dziękując serdecznie za poświęconą mi uwagę i miłe sowa, przesyłam pozdrowienia
życząc miłego niedzielnego wieczoru
Lucile

[Bożena]

Na każdym obrazku z tego cyklu znajdują się dwie zakapturzone postacie.

no wiesz jak się dobrze przyjrzeć to teraz widzę postacie tylko te białe kaptury wprowadziły mnie w błąd ale na usprawiedliwienie - mózg szuka podobieństw- to tak jak z tymi obrazkami gdzie jedni widzą starą kobietę, a inni całującą się parę

pozdrawiam