Na wirażu

[Julka]

Na wirażu

Nareszcie wyszła z siebie nie mówiąc nikomu.
Ledwo odratowała zniewolone ciało.
Wszędzie mogło być lepiej, niż we własnym domu.
Zwłaszcza tam, gdzie na pewno jego być nie miało.

Cóż znaczy jeden człowiek minięty po drodze
jak oset na poboczu – powie nieznajomy,
ale nie ten, którego klęską niepowodzeń
dotknęła bliska ręka z każdej życia strony.

Niezbadane są losu ukryte wiraże;
toteż wychodząc z siebie, można się zagubić,
znów naiwnie uwierzyć w niedorzeczność marzeń.
Zaufać innym, znaczy - siebie poddać próbie.

[eka]

To całkiem dobry wiersz, zwłaszcza ostatnia strofa.
Masz więcej wierszy dla dorosłych?
Pozdrawiam.

[Julka]

eka

oczywiście że mam ich setki, ale po przykrych doświadczeniach
na głównej liście nie zamieszczam.
Dzięki za zainteresowanie.

[skaranie boskie]

po przykrych doświadczeniach na głównej liście nie zamieszczam.

Ja Cię kiedyś...
O jakich przykrych doświadczeniach opowiadasz, Julko?
Że nie pochwalili? No nie pochwalili, jeśli nie było czego.
Ten akurat można pochwalić, choć i zganić byłoby za co, jeśli jednak będziesz go chować przed światem, ani jednego, ani drugiego nie doczekasz.

[coobus]

Całkiem fajne te Twoje początki, naprawdę miłe. Nie jest tak źle. Ode mnie