w rzecznym sitowiu dzień dogasa

[atoja]

niewypalony do końca
coraz szybciej umyka pod stopami

chwytam na gorącym uczynku
gdy niespiesznie obmywa purpurę
ubiera kukullę rdzawą
i rzuca w nurty misterny klucz

maleję w pustym gnieździe
tylko oczy ogromnieją

nad ranem z naręczem przytuliny
układa się przy moim boku
wtula zimne stopy

w koronie z sitowia
wilgotnieję

IX. 2014
z cyklu
mensis ex mense,

[P.A.R.]

nie ma, jak wpaść w syndromy
i paraszut po szwam...

[eka]

Dzień jak życie i jak rzeka, peelka jak gniazdo z sitowia na jego brzegu.
Piękna nostalgia.
Zastanawiam się nad symboliką misternego klucza. Zamknięty już czas?

Pozdrawiam.

[coobus]

nad ranem z naręczem przytuliny
układa się przy moim boku
wtula zimne stopy

w koronie z sitowia
wilgotnieję

[Alek Osiński]

takie wilgotne klimaty zawsze mi bliskie,
do tego rozumne wtopienie się w naturę

urocze i uroczyste...działa

[atoja]

nie ma, jak wpaść w syndromy
i paraszut po szwam...

wyjątkowo przytakuję

Dodano -- 25 lis 2014, 11:51 --

Dzień jak życie i jak rzeka, peelka jak gniazdo z sitowia na jego brzegu.
Piękna nostalgia.
Zastanawiam się nad symboliką misternego klucza. Zamknięty już czas?

Pozdrawiam.

Dziękuję Eko za własny odbiór
"misterny klucz" odbity w wodzie...tylko tyle...

Dodano -- 25 lis 2014, 11:52 --

Dziękuję Coob i Alku , cieszę się, że "działa"

[żakote]

Dzień dogasający z panteistycznym roztopieniem się w naturze.
Ładny wiersz

[em_]

Spokojny, kobiecy wiersz.
Podoba się

[anastazja]

maleję w pustym gnieździe
tylko oczy ogromnieją

- ładne to. Ciepły wiersz.
Pozdrawiam Atoju.

[witek kiejrys]

kilka ładnych fraz,
tylko zastanawiam się, o czym!

Ukłony!