Atlas smaków

[Alek Osiński]

Winny jestem wdzięczność, bo przez ciebie
poczułem pierwszą kroplę nafty na języku,
brzeg kubka, nad którym długo można
się wahać co do decyzji;

żadnej możliwości oparcia,
skoro już powstaliśmy,
przez skazę podniebienia
drżą palce

i dojrzewa świadomy migdał,
znaczy się – ziemia

wśród przyszłych będzie nas szukać
i ty również zabrzmisz na końcu kołatki,
wilgotna jak pamięć młodej wody;

gdy jednej gram odejmiemy,
drugiej gram zostanie
i dochowa się jeszcze
szczęśliwych rozwiązań,

bo drapanie w gardle
powinno przejść do legendy
zimowego wejścia.

[atoja]

Sens tak głęboko filozoficzny i taka moc w nim wysublimowanych smaków...
odczytuję jako narodziny... człowieka na planecie Ziemia jego małość i zagubienie , także odkrywanie - smakowanie - ...to tak ogólnie
powrócę

[Alek Osiński]

Dzięki za wizytę i przemyśliwanie...

[eka]

i dojrzewa świadomy migdał,
znaczy się – ziemia

Pogrubienie zbyt zatrzymuje, koli

Kto jest tym atlasem smaków? Kto zabrzmi, komu i za co winien podmiot wdzięczność?
Ładnie opowiedziana fascynacja. Podoba się.

[Alek Osiński]

Alek Osiński pisze:
i dojrzewa świadomy migdał,
znaczy się – ziemia


Pogrubienie zbyt zatrzymuje, koli

ten przeskok akurat mi pasuje,
bo chciałem zmienić tonację,
ale cały dwuwers faktycznie słaby,
skłaniam się do wywalenia "świadomy",
sam migdał chyba wystarczy, co o tym sądzisz?

[eka]

drżą palce

ziemia
wśród przyszłych będzie nas szukać

Wypisałabym ten fragment, po skazie podniebienia, jakoś niebezpiecznie widzę w migdale - fizyczne, obrastające anginową ropą - migdałki.
Ale to ja

[em_]

- wilgotna jak pamięć młodej wody -
niezły tekst

[Alek Osiński]

drżą palce

ziemia
wśród przyszłych będzie nas szukać

kusząca wersja, dzięki, pewnie skorzystam,
muszę się tylko przyzwyczaić

em - również dzięki za ogląd

[anastazja]

i ty również zabrzmisz na końcu kołatki,

ładna fraza.