Zoom in

[Gloinnen]

Słowa. Niespodziewane dotknięcia. W ciemnym pokoju
pozwalają odnaleźć właściwy kierunek.
Podążam za nimi, jak za ludzkim ciepłem.

Zabawa w ślepców zaczyna drażnić
instynkty. Twój śmiech dociera
pod sweter, pod sukienkę
do żywej nagości.

Pierwsze mikropęknięcia
w chłodnych murach
cierpliwie pielęgnuję językiem
perwersyjnych baśni.

Trzcinka wybija rytm.
Piersi i świt
w czerwieni.

Znaki ocierają się o siebie
niemal niezauważalnie.

Pierwsza bliskość.



____________________
Glo.

[oskari valtteri]

i cóż ja mogę... powiedzieć że świetne.

[eka]

Nadajesz znakom żywą fizyczność. To nie odsyłanie do desygnatów, to dzięki funkcji, jaką im w wierszu nadałaś - nabrzmiewają.
Cykl do samodzielnego tomiku.
Interpretować... a nie, znaki wiersza skróciły drogę - dystans zbędny.

[lczerwosz]

Powiększenie, przybliżenie. Małe żyłki nadają skórze białej rasy niebieski odcień. Przy powiększeniu albo wynaczynieniu czerwienieją. Potem czarne. Dlaczego? Było się nie bić. Nie zastąpi. Nic niczego.

Pierwsza bliskość.

O znakach niedawno czytałem u Ciebie. Ale tu inaczej, inne znaki. Nie wiem, czy po wcześniejszej czerwieni, lizaniu, to naprawdę taka pierwsza bliskość. Ocieranie w przestrzeni wirtualnej jest już zaawansowanym etapem relacji. To już raczej rutyna sposobu zbliżenia. Starannie umówiona gra.

[skaranie boskie]

Nie zgadzam się, Leszku.
U Glo wszystko jest pierwsze, nowe.
Nawet, jeśli już o czymś pisała, to przecież inaczej.
Ja ją odkrywam w każdym wierszu od nowa.
Ostatnio byłem świadkiem peanów, jakie wygłosił (zresztą zupełnie zasłużenie) jeden z jurorów pewnego ogólnopolskiego konkursu poetyckiego. Ten pan mówił o wielu szczególnych cechach jej poezji. Miał rację, Glo używa kodów. One potrafią być niezrozumiałe, przynajmniej nie dla wszystkich zrozumiałe, a przecież są, przecież każdy jej wiersz pobudza wyobraźnię... No dobra, prawie każdy. Ten pobudził.

[Gloinnen]

Ten pobudził.

No dziwne, żeby nie...

[lczerwosz]

Nie zgadzam się, Leszku.
U Glo wszystko jest pierwsze, nowe.

Ale ja nie napisałem, że coś nieświeżego wyczułem. Starego. A o znakach pisała niedawno (logotyp). I napisałem, że tu inaczej znaki potraktowała. Ale znaki.

One potrafią być niezrozumiałe