dziki gon

[alchemik]

w żyłach buzuje zew księżyca
z mroku nadciąga ciche stado
w biegu do gardła ci się rzucam
na śniegu trop się wije krwawo

gnam szarym cieniem się przemykam
nie ujdziesz ranny słaby stary
jestem samicą przewodnika
jemu zdobyczne złożę dary

pod niebo płynie śpiew ponury
w śmierci ofiara jest zaklęta


dziś ja wadera z moim basiorem
wreszcie nakarmię wilcze szczenięta


J.E.S.

[Ewa Włodek]

no fajne obrazy, podoba mi się "samica przewodnika". Tylko względem formy: czemu ostatnie dwa wersy odbiegają od metrum całości? To wytrąca z rytmu. Ale - nie przejmuj się moim marudzeniem...

I nie obraź się za ten dołączony obrazek - tak mi się skojarzyło. Jeśli Ci wadzi - usunę czym prędzej...
pozdrawiam serdecznie
Ewa

[alchemik]

Fajny obrazek.

Wytrąca z rytmu?
No fakt, dlatego jest oddzielone i odmienne charakterem.

Najpierw rytm galopuje, a właściwie gna, jeśli chodzi o wilki.

Wydłużone zakończenie miało zastopować nieco.

Mógłbym to zmienić, ale czy na pewno trzeba?
Zresztą to nie takie proste i efekt moim zdaniem mierny.

A nie chcę zmieniać puenty.

[Leon Gutner]

Krwiste dary i wiję krwawo brzmią mi tak jakoś niezręcznie ? Zabawnie ?
W końcówce gubi się rytm .
Troszkę to nie moje klimaty ale poczytałem z ciekawością

Z uszanowaniem L.G.

[alchemik]

Z tym krwawe i krwiste masz trochę racji.
Mnie też to troche drazni.
I pewnie zastąpię jakoś ten wers z darami.
Tylko muszę pomyśleć.

Co do rytmu.
Ja mam tak, że słyszę wiersz w głowie, zresztą czytam na głos.
I powtarzam, tam jest zatrzymanie.
Pauza.
A potem rytm się zmienia.

[Leon Gutner]

Ja mam tak, że słyszę wiersz w głowie, zresztą czytam na głos.

Z pewnością - jak setki innych piszących.

Przy pauzie się nie upieram . Autor chciał - autor zapisał jak chciał .
Czytelnik tylko wskazuje jak mu się to czyta .

Z uszanowaniem L.G.

[Nicol]

I proszę ....

[coobus]

Ja mam tak, że słyszę wiersz w głowie, zresztą czytam na głos.

Mnie przekonujesz, bo ja też tak mam. Dopiero wiersz czytany na głos dociera i obnaża swoje słabości. I też się zdarzało, że decydowałem się na zachwiany rytm, bo tak akurat słyszałem tekst.
Wszedłeś na piętro z dobrymi wierszami rymowanymi. Co stwierdzam z uznaniem

[Gruszka]

Niesamowicie obrazowo, dynamicznie. Jest w wierszu pazur, taki jaki lubię.
I ta dzikość nieujarzmiona, która w zgodzie z naturą.
Bardzo się podoba