inwokacja

[skaranie boskie]

Inwokacja
(naśladowanie z AM)



Muzo! Cudowna pani, ty jesteś jak kasa -
jak szanować cię trzeba wie ten, kto z bogacza
w biedę popadł. Dziś urok twój z całym powabem
kreślę tęsknotą spięty, maluję obrazem.
Pani wielka i mądra, rozumu królowo -
co rzadko mnie nawiedzasz! Ty, co kolorową
tęczą myśli niesforne chronisz przed głupotą -
za co słowa twe zawsze znaczę czcionką złotą -
tak jak mi przywróciłaś do życia ochotę,
po tym, jak mną złe myśli targnęły przelotem,
gdy ofiarnie się zdawszy na twoją opiekę
martwą, zda się, do życia otwarłem powiekę -
tak mnie powrócisz cudem w swej pamięci łono.
Tymczasem duszę przenoś choćby snu zasłoną
do tych pagórków ślicznych, do wdzięków nieznanych
i ramion aureolą włosów obsypanych,
gdzie wśród brwi kształtnych dwoje czarnych błyszczy oczu,
gdzie po szyi dłoń spływa jak po gładkim zboczu -
do tych rzęs podkreślonych doskonałym cieniem
co dla wielu największym życia są marzeniem.

A wszystko zaczaruję w najpiękniejsze słowa…
O tobie! Bo ty jesteś poezji królowa!









Beinasco (IT)
24 lipiec 2007





skaranie boskie