piękni inaczej

[coobus]

lubili zbaczać z drogi na grząskie pobocza
z lękami-pytaniami wśród zgaszonych świateł
własną inność przed ludźmi uczyli się chować
niebogaci niepiękni
w związku kostropatym

prawdziwe dwa nieszczęścia słaby i bezradna
zakochany w szarości i niedowidząca
czy to on ją prowadził o ramię opartą
czy też ledwie nadążał
nikt nie wie do końca

w prześwicie martwych okien jak w akwarium szklanym
dotykiem wykuwali bliskość niedojrzałą
pozwolili by ciemność ich serca zszarzałe
zabarwiała witrażem
i wzmocniła stalą
 
dziwne było to wszystko w ich życiu-nieżyciu
w realiach osadzonych na wyspie nieznanej
w porywach niedojrzałych i pięknych inaczej
jak chociażby te strofy
spisane na ścianie

[anastazja]

prawdziwe dwa nieszczęścia słaby i bezradna
zakochany w szarości i niedowidząca
czy to on ją prowadził o ramię opartą
czy też ledwie nadążał

Jakież to smutne Krzysiu. Wiersz ukazuje nam parę niedoskonałą. Jednakże odnajdują swój świat

wśród zgaszonych świateł
własną inność przed ludźmi uczyli się chować

Nie lubię i nie zawsze potrafię interpretować. Wolę czuć wiersz, niż o nim pisać. Dla mnie jest tym, czym chcę, by był. Tulę do serca tych dwoje.
Pozdrawiam.

[Leon Gutner]

Nie ma doskonałych par .
Ale owa niedoskonałość nie koniecznie musi się przekładać na tragizm związkowy.
Leo jak Ana - czyta wiersz i jest on tym czy Leo chce żeby był .

A twoje wiersze brzmią od dawna dla Leona jak najpiękniejsza poezja .

Tak jest i tym razem .

Z uznaniem L.G.

[coobus]

prawdziwe dwa nieszczęścia słaby i bezradna
zakochany w szarości i niedowidząca

Tak na wszelki wypadek dodam, że to symboliczne określenia, nie dosłowne. Bardziej odnoszą się do braku zaradności i niedostosowania do społeczeństwa. Ale na pewno tak to zrozumieliście,
dziękuję, Ana. Dziękuję, Leo

[anastazja]

Bardziej odnoszą się do braku zaradności i niedostosowania do społeczeństwa.

Tym bardziej mi żal. Mam w swoim miasteczku takich dwoje. Tyle, że to mama z córką. Dużo by mówić. Masakra. Nie wiadomo jak się zachować, jak pomóc. Eh...

Pozdrawiam Krzysiu

[Ewa Włodek]

oni nie byli "piękni inaczej", Coob! Oni byli na prawdę piękni, tylko świat już nauczył się szukać piękna tam, gdzie sa tylko pozory i iluzje...Piękny jest Twój wiersz, i mądry...

serdeczność posyłam...
Ewa

[Nicol]

Wyjątkowość chadza różnymi ścieżkami .....