***

[nie]

Musieć umrzeć to największe szczęście, bo to znaczy, że mogło się żyć.



Inspirowane słowami:
Umrzemy, i to czyni z nas szczęściarzy. Większość ludzi nigdy nie umrze, ponieważ nigdy się nie narodzi. Ludzi, którzy potencjalnie mogliby teraz być na moim miejscu, ale w rzeczywistości nigdy nie przyjdą na ten świat, jest zapewne więcej niż ziaren piasku na arabskiej pustyni. Wśród owych nienarodzonych duchów są z pewnością poeci więksi od Keatsa i uczeni więksi od Newtona. Wiemy to, ponieważ liczba możliwych sekwencji ludzkiego DNA znacznie przewyższa liczbę ludzi rzeczywiście żyjących. Świat jest niesprawiedliwy, ale cóż, to właśnie myśmy się na nim znaleźli, ty i ja, całkiem zwyczajnie.

Richard Dawkins, Rozplatanie tęczy

[alchemik]

Zgodnie z teorią multiversum, oni wszyscy się narodzili lub narodzą.

Każdy z nas jest przypisany do własnego, osobistego kosmosu.
Z czego tu się cieszyć?

[nie]

Zgodnie z teorią multiversum, oni wszyscy się narodzili lub narodzą.

Zgodnie z kwantową teorią wieloświatów Hugh Everetta III, w którejś z odnóg rzeczywistości bzykam w tym momencie Monicę Bellucci i to -uwaga - razem z tobą i papieżem, na kuchennym stole prezydenta Bangladeszu, Abdula Hamida.

[eka]

Skojarzyło mi się z Balladą bezludną, brakiem mocy do zaistnienia.
Dobra myśl, bo nadaje sens śmierci.
Ale co z takimi egzystencjami, w których tylko cierpienie?
Tego nie jest w stanie złagodzić żadna kwantowa odnoga świadomości.

[eka]

Wiesz co, Nie - w równoczesnych wieloświatach mielibyśmy multum jednoczesnych świadomości, hiperschizcha
A na poważnie, intuicja coś by mi podpowiedziała, gdyby tak było.

[skaranie boskie]

Myśl niegłupia, ale jakoś daleko mi do uciechy...