Panna wodna (stylizacja)

[alchemik]

Zboczyłem w las z gościńca, aby z kurzu drogi,
znużone ciało obmyć w pobliskim strumieniu.
Czas to był końca lata lub wczesnej jesieni.
Las brzegiem tak gościnny, w głębi gąszcz złowrogi.

Przedzierałem się z trudem, rwąc pajęcze sieci,
gdym na ścieżkę zwierzęcą wreszcie trafił w znoju.
Ta mnie poprowadziła wprost do wodopoju.
Z dala plusk usłyszałem, promień brzeg oświecił.

Cud ujrzałem, zamarłem, a ze mną las cały.
Panna śliczna, w kąpieli, brodzi pośród tęczy.
Kaskada włosów spływa na jej piersi małe,

jak odnoga strumienia, niżej, mógłbym ręczyć,
rybia łuska się srebrzy. Powieką mrugnąłem;
tylko kręgi na wodzie, sam na brzegu ślęczę.



J.E.S.

[skaranie boskie]

Fajny sonet, ale chyba daleko mu do "Świtezianki" i to nie ze względu na jakość, bo, poza małym zachwianiem rytmu, całkiem do rzeczy jest. Rzecz w tym, że "Świtezianka", to ballada, a twoja "Panna" to jednak sonet. Piszę w porównaniu do "Świtezianki", bo gdzie indziej napisałeś, że to twoja jej wersja.
Ogólnie - jako miłośnik poezji romantycznej - muszę się poddać nastrojowi i przeczytać raz jeszcze.

[alchemik]

Napisałem niedosłownie.

Fakt, sonet.
A nie ballada.
Zresztą lubię pisać i ballady.
Chodziło mi tylko o czerpanie z tematu.

Gdzie to zaburzenie rytmu?

Nie zauważyłem.
Muszę poprawić.

Dodano -- 20 gru 2014, 22:49 --

He, faktycznie, znalazłem.
A byłem tak pewny swego.

Poprawiłem rytm.
Teraz już nigdzie nie odstaje.

Dzięki, Skaranie.

[skaranie boskie]

Masz dość spore odstępstwa od podstawowej rytmiki, twój sonet nie jest sylabotoniczny.
Oczywiście nie ma takiego wymogu, ale ta cecha stawia utwór znacznie wyżej. Chyba, poprawiając, zgubiłeś odstęp między drugą, a trzecią zwrotką.

[alchemik]

U mnie mówisz, masz.

Po to wstawiam różne potworki na portal.
Żeby się uczyć, żeby wciąz siebie poprawiać.

Wiem, dążenie do doskonałości technicznej to ślepa uliczka moze być.

Może ograniczać emocje.

Za późno się wziąłem za naukę poezji.

Straciłem gdzieś ten młodzieńczy okres buntu, rewolucji słownej i emocjonalnej.

[skaranie boskie]

Straciłem gdzieś ten młodzieńczy okres buntu, rewolucji słownej i emocjonalnej.

Wszyscy to mamy.
Kiedyś wyrastamy z "Młodych gniewnych".
Pozostaje

[Ewa Włodek]

w moim guście. I to, że bardzo często w życiu wydaje się, ze widzimy - cuda, a okazuje się, że to - kręgi na wodzie.
jako stylizacja - obroni się...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Leon Gutner]

Od uwag i nauk mądrzejsi i bardziej kompetentni są na forum od Leona .

Leon sonet ceni i z sonetem w uszach oczach i duszy urósł.

Ewa ma rację - ten twój Al broni się .
Choćby romantycznym zaśpiewem .

Przyjąłem ze zrozumieniem i nastrojem .

Uszanowanie L.G.