Miłość jest kotem

[alchemik]

Miłości się nie wybiera, to ona wybiera ciebie.
I jeśli o nogi się ociera, widocznie ma w tym swój interes.
Tajemniczy, koci.

Cudowna jest, kiedy mruczy, wygina się w łuk,
psoci.

Gdy śpisz, na piersi się układa, rozgrzewa.
Lubi, kiedy ją gładzić.
O tak!
Delikatnie pieszczona czułymi rękami.

Czasami,
trzeba ją zdejmować z drzewa.
I oczywiście lubi chadzać własnymi drogami.

Potrafi zniknąć na czas długi, by potem wrócić.
Lecz, o nic nie pytaj, jakby nic się nie stało
między wami.
A ty, chociaż wściekły, nagle przestajesz się smucić,
kiedy tak spojrzy na ciebie, szepczącymi obietnice oczami.

Niesamowite są te jej oczy kocie,
w mroku świecące niczym klejnot.
Coś jak bursztyn osadzony w złocie.
Podczas gdy, za dnia przeważa morska zieleń,
albo trawa na łące.
I ta tajemnica wyzierająca z głębi, zaprzeczająca pozornej prostocie.

A gdy się na ciebie boczy, możesz ją ugłaskać.
Tylko nie próbuj brać pod włos, bo zaraz wysunie pazury
i drapnie cię w nos
(tymi pazurami).

Wtedy twój los ponury, na duszy zostają szramy.

A już w ogóle, nie waż się zabijać miłości.
To zbrodnia przeciw naturze.
Zresztą,
i tak jak każdy kot ma dziewięć żyć.
W którymś kolejnym na pewno zemści się.

Zwłaszcza ta wielka, przez M duże.

O! Jakże wspaniałe i majestatyczne są wielkie koty.
Nie radzę na drodze im stawać.
Tylko wybrańcy zasługują na ich łagodny dotyk.
Nie wystarczy brać, trzeba również i dawać.
Powściągnij złość, nie drażnij lwa zatem,
bo pożre i nie zostanie nawet kość.

Nie dopuść,
by miłość stała się katem!

[coobus]

Jeśli ktoś kiedyś zapyta, kim jest ta wybranka, której poświęciłeś najdłuższy wiersz... Tak tylko myślę, bo przecież tego nie wiem. I sam już nie wiem też, czy mam teraz na myśli miłość czy kota. Radosna ta twórczość. Mnie urzeka.

[alchemik]

Jeśli ktoś kiedyś zapyta, kim jest ta wybranka, której poświęciłeś najdłuższy wiersz... Tak tylko myślę, bo przecież tego nie wiem. I sam już nie wiem też, czy mam teraz na myśli miłość czy kota. Radosna ta twórczość. Mnie urzeka.

He he. Ja naprawdę czuję, że milość jest kotem, autentycznie.
A to, nie jest jednak mój najdłuższy wiersz.

[Lucile]

tylko pozazdrościć tej "Szczególnej Kotce" takiego uczucia

[alchemik]

tylko pozazdrościć tej "Szczególnej Kotce" takiego uczucia

Że też nie nazwałem jej motylkiem, (wiesz od tych z brzucha, co łaskoczą), albo światełkiem, Lucile.

(to herbata a nie kawa)

[Lucile]

Ne me quitte pas
thouch me, drżą
motyle w brzuchu
gdy myślę o tobie
...to taki banał!

A masz Alchemiku - taki "motylowy" żarcik
a dobrą herbatę lubię nawet w menu muzealnej kawiarni znajduje się herbata mojego przepisu i przeze mnie nazwana - herbatą ratującą życie

[alchemik]

Jeżeli chodzi o mnie, to herbata ratuje mi życie (Yunan liściasta, z tych lepszych).
Nie wspominając o takich wspaniałych interlokutorkach.

Przecież, bez takich odpowiedzi, portal byłby nudny, mimo wierszy, bo te można sobie poczytać gdzie indziej.

[Stella]

Fantastyczne
Naprawdę cudne. Tylko czemu w "radosnej"?

[alchemik]

Bo miłość jest radosna, Stello.

A tak, nawiasem mówiąc, to jak się do tego dokopałaś?
Jeszcze nie ogłoszono wykopalisk.

[Stella]

Koty lubią szperać