Świątek

[misza]

Długo czekał przy płocie poczerniały święty.
Nie miał dużej pociechy z lipowego płaszcza,
grzbiet odmrożony.

Z nudów sobie układał sekretny pamiętnik;
wszędzie pusto, bo dzisiaj zimowy czas nastał,
uśpione domy.

Nie ma ludzi, a z wroną w polu nie pogada.
Zaczął stawiać pasjanse z pierwszych płatków śniegu
na świętej księdze.

Wróżył, kiedy znów ujrzy w górze gęsie stada.
Chociaż, kiedy przylecieć ptaki dobrze wiedzą,
ale nikt więcej.

W końcu, strząsnął lód z ramion i zlazł z postumentu.
Rzucił w krzaki pastorał, idąc wprost ku zorzy
świateł gospody.

Tam, siedząc przy kielichu, z kapotą rozpiętą
spędzał w miłej kompanii każdy dzionek boży,
czując się młodym.

Zamienił aureolę na czerwone wino
i do stołka przy barze przywykał powoli,
chętnie by został.

Ale nie da się w życiu tak bez końca płynąć,
bo służba to nie drużba. Wróci na cokolik,
gdy przyjdzie wiosna.

[coobus]

Nie chciałbym być świętym. Tym wierszem upewniłeś mnie w tym przekonaniu. Śmiem twierdzić nawet, że robię wszystko co mogę, by nim nie być, a coś tam jeszcze mogę. I mogę sobie pozwolić na to, czego nie zrobi Twój święty - westchnąć aby do wiosny, co czynię pasjami.
Lekki wiersz, Misza. Akurat na dziś. I z Twoją lekkością pióra

[eka]

Piękny i to nie tylko opowiedzianą historią świątka, ale i kunsztem rymów. Dwuwyrazowych w klauzulach i równoległych ostatnich wersów strof.
Brawo!

[Leon Gutner]

Forma treść wykonanie - znakomitości .

Z największą przyjemnością L.G.

[Gloinnen]

Wspaniały wiersz!


Jest humor, jest swoisty koloryt (ludowość), choć daleki od tandetnego folkloru, jest refleksja o człowieku także, bo dla mnie świątek i jego perypetie symbolizują zagubienie, manowce i przypadki ludzkiej duszy. Każdy z nas, targany nieprzychylnością świata, może być taką właśnie ubożuchną figurką, która szuka choć chwilowego wytchnienia.
Pomyślałam sobie także, że w jakimś sensie Twój wiersz może być parabolą tajemnicy Wcielenia. Bóg stał się człowiekiem - ale bardzo na opak, aby poznać nasze pokusy, naszą słabość. Zimowa pora to czas triumfu ciemności, choć przybiera on (w Twoim przewrotnym tekście) formę wręcz karnawałową, hucpiarską.

[misza]

Coobus,
taki Święty nie ma wcale źle

Eka
Dziękuję

Leo,
dziękuję i pozdrawiam

Glo,
w samą "dychę"

[Malwina]

Jadąc autem będę wypatrywać pustego cokolika po świątku, żeby wiedzieć który to taki odważny

[misza]

O tej porze roku trzeba zaglądać do wiejskich gospód

[Nicol]

Jakby się uparł to i z wrony by pogadał ...

[anastazja]

Zaczął stawiać pasjanse z pierwszych płatków śniegu

- ciekawy pasjans? - ładnie