Pośrodku

[witek kiejrys]

Dom w którym mieszkam stoi pośrodku miasta
i wcale nie tak łatwo do niego trafić
klucząc plątaniną zaczarowanych ścieżek
wokół których tyle skarbów i tyle dziwów
wypadających z zapierających dech książek

Kto nie ma wyobraźni może kupić za dwa czterdzieści
tyle bowiem kosztuje bilet do świata przygody
wypieków na twarzy i kapiącej na kartki świeczki

Kiedy zapakowany w tornister i wiedzę
wracam w podskokach ze szkoły
z daleka witają kolorowe zasłonki haftowane w kwiatki
najpierw w oknach Wandy i Krysi
potem te na piętrze malowane rękoma Mamy

Pani z Cepelii pakując torby mówi
że Mama nie wyszywa tylko maluje baśnie
i świat którego nie ma

Ale ja na głowie mam młodszego brata i tabun kolegów
więc może dopiero w przyszłości znajdę czas
na odkurzanie pamięci i wspomnienie
cudów wychodzących spod rąk Mamy

W przerwach pomiędzy jedną a drugą zabawą
chodzę z wiadrami do pani Janiny
i jej starej skrzypiącej pompy albo bawię się z bratem
ucząc go akurat tego czego nigdy nie będzie potrzebował

to chłopak z szorstkiej skóry
nawet jeśli pod czupryną ma ukrytego gołębia
to i tak zupełnie inny

Moim prawdziwym światem jest skrawek ogrodu
z pliszką w rurze i Baśką skubiącą cokolwiek za płotem
gdybym mógł przesiedziałbym tam każdą wolną chwilę
ale nie mogę tyle innych spraw mnie woła

tam wyciągam swoje drewniane i kamienne skarby
buduję mosty i wieże rozmawiam z Tatą

[ono]

Pani z Cepelii pakując torby mówi
że Mama nie wyszywa tylko maluje baśnie

to chłopak z szorstkiej skóry
nawet jeśli pod czupryną ma ukrytego gołębia
to i tak zupełnie inny

Moim prawdziwym światem jest skrawek ogrodu
z pliszką w rurze i Baśką skubiącą cokolwiek za płotem
gdybym mógł przesiedziałbym tam każdą wolną chwilę
ale nie mogę tyle innych spraw mnie woła

pię4knie poprowadziłeś po swoich sciezkach...najpiękniejsze obrazy wybrałem oddzielnie

kamil

[anastazja]

Pani z Cepelii pakując torby mówi
że Mama nie wyszywa tylko maluje baśnie
i świat którego nie ma

jak pięknie malujesz Witku (masz to po mamie) wzruszyłeś tym wierszem. Właśnie dziś, przypomniałeś moją mamę, która też miała "złote ręce". Dziękuję za ten wiersz.
Pozdrawiam.

[em_]

Jak dla mnie trochę za długi, ale czytało się dobrze.
Pozdrawiam

[witek kiejrys]

Drugi z cyklu komentarza do 'Rozmów'. W przyszłym tygodniu zapewne wkleję kolejny, kto wie, może dwa wiersze, w których będzie kawałek mojej i nie tylko historii.
A potem odetchniecie ode mnie na długi czas.

kamilu, anastazjo i em_,
dziękuję za wizytę i podzielenie się wrażeniami.

Pozdrawiam, zawsze serdecznie,
witek

[Gajka]

Świat, który odszedł bezpowrotnie, a jednak pamięć koduje wszystkie chwile
i po latach wraca jak bumerang . Pozdrawiam

[eka]

To dom pośrodku dzieciństwa.
Arkadia z Baśką, pierwszą książką, dobrym uczynkiem... magia bezpowrotnie stracona.
Dobrze się czyta i myśli o swojej.
Pozdrawiam.

[witek kiejrys]

Tak, Gajko, odchodzi. Postanowiłem zapisać fragmenty jego. Pojedyncze kadry, pokazać także w wierszach.
Dziękuję!

eko, dziękuję za wizytę.
Tą Arkadią, nasunęłaś mi pewien pomysł. Spróbuję coś z niego wykaraskać. Cokolwiek by to nie było, dziękuję!
Cieszę się, że mogłem przywołać dobre wspomnienia. Moje, nawet te najgorsze, są dobrymi wspomnieniami. Dzięki nim lepiej rozumiem siebie.

pozdrawiam serdecznie , witek

[Henryk VIII]

PIĘKNIE. I nawet w razie braku, można zakupić krztę wyobraźni. Jest jednak coś, co boli w tym wierszu. Może to tęsknota za opisanym światem?
Piszesz:" tam wyciągam swoje drewniane i kamienne skarby
buduję mosty i wieże rozmawiam z Tatą" - wspaniały wiersz i wspaniałe zakończenie.

[witek kiejrys]

Dziękuję, Henryku VIII. wielki to i nienależny dla mnie zaszczyt.

Wszystkiego Dobrego w Nowym Roku!

witek