Nad brzegiem

[misza]

Nie ma już słońca i cienia jak wtedy,
zniknęły budy z szyldami i ludzie,
nie poznajemy uliczek nad rzeką.


Ona została - musimy jej wierzyć
- to nasze miejsce, albo jego echo.
Więc posłuchajmy, zanim zdoła uciec.


Czytamy słowa, które pisze woda,
kładzie na falach swoje chłodne wersy,
ciche wyznania zapisane szyfrem.


Wierszem zostanie i nasza rozmowa,
wplątana w trzciny i wieczorną ciszę,
chociaż umyka przy podmuchu lżejszym.

[skaranie boskie]

Pomieszałeś te rymy, psiakość.
Ażem musiał się cofnąć bo mi nie pasowało.
I tym sposobem zmusiłeś małpę do pseudointelektualnego wysiłku, polegającym na wielokrotnym czytaniu.

Było warto!

[misza]

Jak mawiał mój ulubieniec, Hans Klos - "nigdy dość sprawdzania".
Pozdrawiam

[stary krab]

Na komarze bicepsy,
prawdać to, że brzegi zawsze dostają za swoje. Znikają morgi zielonej darni, stare sosny i polne grusze.; domy i mury świątyń. A ona wciąż wiąże stułą (jak napisał Nilmo) to i owo, jego z kimś...

[atoja]

chyba każdy z nas ma taką rzekę dzieciństwa...

pamięta brzeg rzeki
tupot drobnych stóp
pozostały w dziuplach
dźwięki tamtych nut

[P.A.R.]

wersy płynne rymów nie ma
myślę sobie jakieś cudo
aż ślepota nagle przeszła
lecz co teraz zrobić z buzią ...

rozdziawioną

[misza]

Bardzo się cieszę Stary Krabie, że tu do mnie zajrzałeś,
a do tego napisałeś tak pięknie .

Tak, Atojo. Masz rację.
Myślę, że każdy ma taką rzekę.
Serdecznie pozdrawiam

Niech tam buźki robią miny,
kiedy miłe odwiedziny.
Wpiszę do kroniki zdarzeń
Twą wizytę, drogi PARze

[Ewa Włodek]

otoczenie się zmienia, w wodzie wciąż jest obecna magia...Poczytałam z przyjemnością, Miszo...

Pozdrawiam ciepło
Ewa

[e_14scie]

a mnie się bardzo podoba, to rozłożenie rymów i zastanawiałam się, czy spełnia stricte wymogi tercyny.
dobry wiersz, Miszko

[misza]

Witaj, Ewo! Ciągle wracamy do swoich magicznych miejsc.
Albo próbujemy je odnaleźć. Mocno pozdrawiam

e_14ście! Witaj! Klasyczna tercyna to nie jest i nawet się nad tym nie zastanawiałem.
Najważniejsze, że się Tobie spodobał