po słowie

[Pier]

poeta jak to człowiek-słaby
i uczulony na herezje
aż zbzikowały mu się baby
co w poet-klubach rżną poezję

z maluczkich wersów w wielkie słowa
w dumne idee bunt na schemat
z życiem próbując się targować
śmierci wmawiają że jej nie ma

a ja dwie fajki na śniadanie
zapijam kawą nazbyt czarną
poezja mieszka w morskiej pianie
której liryczność jest za darmo

w pierwszych promieniach na ściernisku
w mydlanych bańkach na kałuży
wiersze to nic więc prawie wszystko
jak szelest ciszy tuż po burzy

niech nie zżymają się poeci
na prosty rym i z kalki motyw
pozwólcie kochać moje dzieci
choć dla was to są tylko gnioty

[anastazja]

niech nie zżymają się poeci
na prosty rym i z kalki motyw
pozwólcie kochać moje dzieci
choć dla was to są tylko gnioty

Myślę, że z taką puentą będzie dobrze poczytałam z uśmiechem.

[Staszek K.]

wiersze to nic więc prawie wszystko
jak szelest ciszy tuż po burzy

Jak dla mnie pięknie powiedziane

[iTuiTam]

...
wiersze to nic więc prawie wszystko
jak szelest ciszy tuż po burzy

niech nie zżymają się poeci
na prosty rym i z kalki motyw
pozwólcie kochać moje dzieci
choć dla was to są tylko gnioty

Masz moją aprobatę o ile wogóle się liczy.

[Nicol]

No i pięknie ...melodycznie ... z wcale nie gniotliwym polotem
Nie zważaj na te kaszaloty
Co zechcą widzieć jakieś gnioty

[Nalka31]

niech nie zżymają się poeci
na prosty rym i z kalki motyw
pozwólcie kochać moje dzieci
choć dla was to są tylko gnioty

Grunt to ten dystans, który czasem trudno zachować, czytającym i piszącym. Ja tu na pewno gniota nie widzę, ale przyjemny wiersz z uśmiechem. Powiedziałabym, że nawet bardzo szerokim.

Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Bez zbędnych filozofii - Pier po prostu świetny wiersz

Z uznaniem L.G.