Prędkość podświetlna

[Alek Osiński]

nagłe porywy łatwo zrzucić
na wybujałe oczekiwania drzew
chwile z nimi - sienne i płoche
sam na sam

kiedy gałęzie przyjmują warunki światła
i roznoszą wśród potrzebujących
nasenne proszki
słonym cieniem zalegają
na udeptanej ziemi

minęły czasy gwiezdnych wojen
a cisowe szpilki wkładane pod paznokcie
opatrzyły się pozostawiając
niezmienne

nie marudź tylko zbyt długo
ludzie czekają

[em_]

Czy tak na pewno ma być - SIENNE i płoche?

[she]

Alku, wiersz zatrzymuje dzięki liryzmowi i niebanalnym frazom.
Jednakże dla mnie zbyt hermetyczny. Metafora za metaforą zamknęła mi możliwość interpretacji tekstu.
Aczkolwiek zauważyłam, że piszesz bardzo interesująco.

Pozdrawiam serdecznie:)

[eka]

Intuicyjnie. O tworzeniu i przemijaniu.
Przyjmowanie warunków światła - jak proces fotosyntezy - przyjmowanie wierszy.
Liryka jak korony drzew.
Piękny, delikatny liryzm.

[coobus]

Prędkość podświetlna to jakby prędkość pozorna, wydaje się w tym wierszu pojęciem względnym.

chwile z nimi - sienne i płoche
sam na sam

Też się nad tym zastanawiam... Senne i płoche współgrają. Siennych na razie nie ogarniam, bez podpowiedzi autora.
Niemniej z zaciekawieniem i poczuciem dobrze spędzonych chwil przy tych strofach

[Adela]

Nie do końca wiem, czy rozumiem ten wiersz, ale nie szkodzi. Siedzę sobie w nim i delektuję się metaforami.
Pozdrawiam,
A.

[Alek Osiński]

"sienne" - moim zdaniem to akurat w tym wypadku sformułowanie
na miejscu, bo chodziło mi o uchwycenie stanu pomiędzy snem,
a tworzeniem nasion...

Dzięki za komentarze:)