kainowe żale

[coobus]

Ewa. Misza, Leo - z podziękowaniem za wspólne refleksje w temacie

[EdwardSkwarcan]

Trudny temat, więc podziwiam, bo sam nie potrafię i wolę pisać o przyrodzie

[coobus]

To akurat o przyrodzie, która cierpi wraz z człowiekiem, w którym na oddzielnych półkach kryje się i dobro i zło. Na wyciągnięcie ręki, w zależności od kierunku wiatru. Dzięki, Edwardzie.

[lczerwosz]

Niedawno rozmawiałem o przemocy. Nie trzeba być mordercę, ale przemoc psychiczna w rodzinie i w innych kręgach np. pracowniczych jest zjawiskiem powszechnym, wbudowanym. Czy jest wytłumaczalna np. potrzebą wychowania albo dopasowania do standardów w szerokim świecie. Czy tylko swoistym hormonem wzrostu, aby być ponad bliźnich, którzy im będą niżsi, tym skuteczniej zadziała wywyższenie. Najlepiej jest widzieć otoczenie klęczące na kolanach. Przemocy się doznaje i się ją przekazuje dalej, jakby w odwecie, takie odreagowanie. Taki przykład zająca, co się kogoś boi i kogoś straszy. Czy to, jak łańcuch pokarmowy w naturalnym świecie?

[Miladora]

krzyk co milczeniem mógł być raczej
cisza co też nie była sobą
płacz który wcale nie był płaczem
modlitwą ledwie
do nikogo

Panie
jam Kain
ocal mi braci

To zabieram ze sobą.

A do tego się trochę przyczepię:
- zasiadły wokół groby-pomniki/gdy przysiadały dookoła - przydałby się jakiś synonim.

determinacją czasu wytracić

Niejasny ten wers. Jakby urwany i przez to mało logiczny.
Nie miało być przypadkiem - determinację czasu wytracić?

Ale i tak czułam drobny dreszczyk na skórze.

Miłego, Coobusku

[coobus]

nie da się w świecie bez zieleni
determinacją czasu wytracić
by w sen go zmienić
prześnić przebudzić

no, tak... niezręczny zapis. Ale nie dotyczy zdeterminowanego czasu, tylko wytracania czasu siłą determinacji. Mógłbym przemyśleć ten fragment, podobnie jak wcześniejszą Twoją wątpliwość, ale ten wiersz już ma miejsce drukiem w antologii konkursu, w którym go wysoko oceniono ( http://eprzasnysz.pl/aktualnosci.php?artykul=9511 ).
Mogę tylko liczyć na to, Milo, że spróbujesz odczytać ten fragment tak, jak widzi to autor.
Z podziękowaniem za wszystkie komentarze

[Miladora]

że spróbujesz odczytać ten fragment tak, jak widzi to autor.

Masz rację - moja percepcja widać przysnęła już z powodu późnej godziny, stąd nie rozdzieliłam tych dwóch słów.

[bartosia]

Wiersz porusza struny wspomnien,
co od dziecka rosna ze mna,
choc nie moje,
do lamusa nie pobiegna.
Nie pobiegna.

I obawy wciaz sie rodza
o kraj i o ziemie cala.
Beda wnuki zyc w pokoju,
jak mnie dotad sie udalo?

[coobus]

I obawy wciaz sie rodza
o kraj i o ziemie cala.
Beda wnuki zyc w pokoju,
jak mnie dotad sie udalo?

to prawda...

[Liliana]

ten wiersz już ma miejsce drukiem w antologii konkursu, w którym go wysoko oceniono

gratuluję, coobus, i serdecznie pozdrawiam