Dziadek Somm

[witek kiejrys]

Dziadek Somm

Cho miasto drażniącego smutku i kolorowego dzieciństwa
karuzeli stojącej na miejscu kościoła i słupa
po którym wspinamy się do barwnej wstążki
jak po dorosłość po drodze obijając tyłki
ale na to co będzie później macham ręką
zbyt mały jestem jeszcze zbyt mały już pozostanę

Ręka Mamy nie zawsze potrafi wykurzyć z portek
to co boli i z czym za wszelką cenę chcę się mierzyć
wtedy z pomocą przychodzi Mamie dobry Pan Bóg

Ale Pan Bóg nie tylko na rodziców patrzy
także nam pozwala na beztroskę i zabawę w ruinach tego
co pozostawiła nam wojna - ich zabawa w dorosłych

Morze gruzów porastają resztki domów lub ścian
podobnych do szubienic ze zwęglonymi futrynami
bólu i dzieciństwa uczepionego w załomie muru wózkiem
łóżeczkiem lub fotografią które oszczędził deszcz i wiatr
To jest nasz teatr - pozaszkolne lekcje poznawania

Ukryci w zwałowiskach pogiętych rur i belek
nam tylko znanymi przejściami odkrywamy świat
własnych wojen i wypraw w poszukiwaniu skarbów
których nie szczędzi ta zdobyczna ziemia

I wszystko byłoby cacy gdyby nie dziadek Somm
i te wielkie oczy jakie stawały pomiędzy nami
Wszystko co ze mnie wyjść chciało zamiast w gruzowisku
ze strachu zakopywałem w naszym ogrodzie

Teraz chciałbym ażeby wczoraj stało się na chwilę dzisiaj
nie uciekałbym a przystanął i zapytał dziadka
czy smutek zawsze jest szary jak płaszcz i aż tak gorzki smak
dlaczego gryzie dopiero po latach

[iTuiTam]

...
Teraz chciałbym ażeby wczoraj stało się na chwilę dzisiaj
nie uciekałbym a przystanął i zapytał dziadka
czy smutek zawsze jest szary jak płaszcz i aż tak gorzki smak
dlaczego gryzie dopiero po latach

Bardzo podoba mi się puentowa zwrotka i inne fragmenty.

Przyznać też muszę, że bym nieco ciach-ciach i remoncik i rearanżację, ale to Twój utwór Witku i wiesz co robisz

Kolejny przykład proezji - i jak wiesz nie jest to określenie pejoratywne.
serdecznie
iTuiTam

[witek kiejrys]

Witam, Elu, w 2015.
Tak, wiem.
to nie jest tekst skończony, jeszcze ciepły, cały czas pracuje.
Ot, przycinam:

Cho miasto drażniącego smutku i kolorowego dzieciństwa
karuzeli stojącej na miejscu kościoła i słupa
po którym wspinamy się do barwnej wstążki
jak po dorosłość obijając tyłki
Na to co będzie później macham ręką
zbyt mały jestem jeszcze zbyt mały już pozostanę

Ręka Mamy nie zawsze potrafi wytrzepać z portek
to co boli i z czym za wszelką cenę chcę się mierzyć
wtedy z pomocą przychodzi Mamie dobry Pan Bóg

Ale Pan Bóg nie tylko na rodziców patrzy
także nam pozwala na beztroskę i zabawę w ruinach tego
co pozostawiła nam wojna - ich zabawa w dorosłych

Morze gruzów porastają resztki domów lub ścian
podobnych do szubienic ze zwęglonymi futrynami
To jest nasz teatr - pozaszkolne lekcje poznawania

I byłoby cacy gdyby nie dziadek Somm
i te wielkie oczy które stawały pomiędzy nami
Wszystko co ze mnie wyjść chciało zamiast w gruzowisku
zakopywałem w naszym ogrodzie

Teraz chciałbym ażeby wczoraj stało się na chwilę dzisiaj
nie uciekałbym a przystanął i zapytał dziadka
czy smutek zawsze jest szary jak płaszcz i aż tak gorzki ma smak
dlaczego gryzie dopiero po latach


I co?
Ja zawsze, najcieplej i najserdeczniej + 1
witek

[oskari valtteri]

fajnie. za dużo nie przycinaj Witku.
pozdrawiam

[iTuiTam]

Witam, Elu, w 2015.
Tak, wiem.
to nie jest tekst skończony, jeszcze ciepły, cały czas pracuje.
Ot, przycinam:
...

I co?
Ja zawsze, najcieplej i najserdeczniej + 1
witek

Ja też +1

i nie przcinaj za dużo, bo zostanie mini a zimą to nietentego

[witek kiejrys]

Elu, pozostawiam tę drugą wersję.