chanson

[Miladora]

czasem się w życiu z czymś żegnamy
i ktoś odchodzi – ale cóż
mimo iż wszystko wtedy rani
musimy zamknąć drzwi na klucz
bo chociaż boli gdy za siebie
nie można patrzeć już co krok
trzeba nareszcie to powiedzieć

le roi est mort

zostaje tylko dym i popiół
który rozwiewa z trudem czas
bo wciąż nie wiemy jaki dopust
wymazał o nas każdy ślad
czemu ktoś zabrał sny i odszedł
czemu nie przetrwał żaden most
nie chcemy wierzyć choć to proste

la reine est morte

tak się najczęściej kończy miłość
mija królowa mija król
i nic już nie jest jakie było
na szachownicy pustych pól
majaczy tylko zblakła klisza
a w niej przeżyte kiedyś dni
które na zawsze trzeba spisać

à fonds perdus





___________________________________________________
Francuskie:
chanson - piosenka
le roi est mort - król nie żyje
la reine est morte - królowa nie żyje
à fonds perdus - na straty

[Ewa Włodek]

smutna piosenka, Mila, refleksyjna, ale prawdziwa, jak diabli! I na prawdę chce się zanucić przy lekturze...

z uśmiechem...
Ewa

[Miladora]

ale prawdziwa, jak diabli!

Bo c'est la vie, Ewuniu.
Ale nie przejmujmy się za bardzo - to tylko piosenka.

Serdeczności z podziękowaniem

[Nalka31]

Ale nie przejmujmy się za bardzo - to tylko piosenka.

Nawet jeśli to tylko piosenka, to niewątpliwie trafia do czytelnika, muzyka czy jak tam zwał. A jeśli jeszcze komuś trafia do ucha, to tym lepiej, byleby tylko chciał jej wysłuchać do końca.

W końcu to c'est la vie

Pozdrówka

[Miladora]

W końcu to c'est la vie

Z całym, chociaż czasem wątpliwym, dobrodziejstwem inwentarza.

Buziaki, Nalcia

[Leon Gutner]

To jedna z najładniejszych piosenek o odchodzeniu a może nawet o przemijaniu jakie czytałem ostatnimi czasy.

Masz moją przyjemność odczytu Mil

Z uszanowaniem L.G.

[Miladora]

Masz moją przyjemność odczytu Mil

Trudno się nie cieszyć z tego, Leonku.

Serdeczności z podziękowaniem

[Qń Który Pisze]

U Mili jak zwykle perfekcyjnie a i poezji pod dostatkiem Koń pochylił z szacunkiem potylicę
Stara i nie pozbawiona uzdrowicielskiej logiki zasada, to leczyć sie tym, czym sie zatruliśmy a zatem... Roi est mort, vive le Roi!

[Miladora]

zasada, to leczyć sie tym, czym sie zatruliśmy a zatem... Roi est mort, vive le Roi!

Fajnie, że zauważyłeś opuszczoną drugą część tej sentencji, Qńku.
Bo mimo zakończenia czegoś, zawsze jeszcze coś można zacząć.

Końskie uściski z podziękowaniem.

[Tomek i Agatka]

Nie wiadomo dokładnie kiedy się ta pora uszczupleń zaczyna... Zanim się człowiek połapie, po uszy tkwi w świecie bezlistnych pożegnań, gdzie zegar nakręca się sam, i nie ma już żadnych spowolnień, kadr za kadrem pociąg coraz bardziej przyśpiesza, wreszcie pędząc przez bezdroża przykryte białym puchem, jednym ślizgiem przetapia ostatnie migawki na płynne szkło.

Jednego jestem pewna wszystkiemu winne przeciągi. Krokusów i fioletowej wiosny nam trzeba : )

Wszelkiej noworocznej pomyślności Milu!

Buziaki i moc smoczych pozdrowień