Korzenie

[misza]

Kto dał im giętkie ciało i twardość kamienia
wie tylko skóra ziemi pachnąca po orce
i niezmiennie milczący wieczorny ocean
nieba, gdzie być powinien, wszystkich rzeczy ojciec.

Niewidoczne dla oczu przechodzących istot
splatają się misternie w kolejny hieroglif
labiryntu litanii z prośbami, by przyszło
nowe życie ze źródła krzewiących się modlitw.

Poskręcane i stare, pełzną na powierzchnię,
zastygając rzeźbami wykutymi w ogniu.
Nieśmiertelne, bo przecież były znacznie wcześniej;
zanim pierwszy dzień nastał, a z nim wyrósł ogród.

[coobus]

Do twarzy ci z poważną i zatroskaną miną, Misza. Czasami wygaszasz w oczach szelmowskie ogniki. I wtedy słucham Cie z większym skupieniem. I z refleksami. Jak teraz

Z refleksami o korzeniach wszystkiego, które

były znacznie wcześniej;
zanim pierwszy dzień nastał, a z nim wyrósł ogród.

[misza]

Cieszę się, że zakorzeniłeś się w wierszu.
Z pozdrowieniami

[Leon Gutner]

Po raz drugi zobaczyłem to co niewidoczne dla oczu .
I po raz drugi pozostawiam pod wierszem swoje uznanie .

Z uszanowaniem L.G.

[Staszek K.]

Jak dla mnie genialny w formie -aż zazdrość pali
Ale istoty tych korzeni przeniknąć nie mogę

[misza]

Albowiem niezbadane są ich sploty
i meandry w głębinach

[Nalka31]

Z refleksją czy z humorem, to do twarzy Ci Miszka z tymi wierszami.

Niewidoczne dla oczu przechodzących istot
splatają się misternie w kolejny hieroglif
labiryntu litanii z prośbami, by przyszło
nowe życie ze źródła krzewiących się modlitw.

Ta zwrotka mnie szczególnie...

Serdecznie

[misza]

Dziękuję Ci, Nalko
i pozdrawiam bardzo serdecznie