Jedenaście opowieści o odkrywaniu wnętrza

[Gloinnen]

Jedenaście opowieści o odkrywaniu wnętrza

1.
Powoli rozwijam twój kokon. Ciepłe jeszcze oprzędy oblepiły palce. Biorę machinalnie do ust. Słodkie.

2.
Nie odstraszają mnie chłód ani twardość powłoki. Dłonie są cierpliwe, wygłaszczą przejście między słowami - do krwi i kości, do samego imienia.

3.
Pod cienką pokrywą lodu – rozhuśtane jezioro. Po piaszczystym dnie lodowate prądy przetaczają setki monet, którymi rzucano, aby los podpowiedział, czy warto kochać.

4.
Bliżej – dalej – bliżej... Według wzoru. Nawlekam przeczuwane twarze i imiona na cienką żyłkę, oplatam ciasno szyję. Światło nie gaśnie.

5.
Kiedyś zajrzę w oczy. Chwilowo są zbyt trudne, zatem tylko odpędzam ptaka, który bezczelnie wykrada z nich barwy na urojone gniazdo.

6.
Słowa. Część wspólna zbiorów jin i jang. Ale za ich przymilnym migotaniem kłębią się znaczenia, gotowe w każdej chwili skoczyć sobie do gardła.

7.
Zanurzam ręce w zimie. Szukam zgubionych przez ciebie przedmiotów: bilonu, kluczy, zapalniczek, chustek do nosa. Mogą nawet nie istnieć; i tak rozpoznam właściciela po ich doskonałej obojętności na mój bezwstydny dotyk.

8.
Wydaje mi się, że to ja ciebie prowadzę przez kolejne akapity i lądolody. Wciąż nie dostrzegam, że cała historia zmyśla się na twoim terytorium, w granicach twoich przyzwoleń.

9.
Ty też w końcu zaczynasz zadawać pytania, jakbyś chciał nakryć szklanką mój nagi niepokorny świat.

10.
Terra incognita za linią wiecznych śniegów, cała w foczej krwi, nosi twoje imię.

11.
Północny wiatr przynosi s t a m t ą d zapach ryb i seledynową poświatę zorzy. Dwa chłody spotykają się w połowie drogi do świtu. In flagranti.



____________________
Glo.

[karolek]

.

[Gloinnen]

A wydawało mi się, że ten wiersz nie jest aż tak bardzo pesymistyczny...

Dzięki, karolku.

[Adela]

Jest kobieco, subtelnie, z nutka chlodu. Przeczytalam z przyjemnoscia.
Pozdrawiam,
A.

[eka]

To głupio, że zacznę od strony formalnej, ale taka była moja pierwsza refleksja.
Znakomita proza poetycka. Jej wyznacznikiem zawsze dla mnie były teksty Rene Chara, i to co napisałaś, maksymalnie zbliża opowieści do jego warsztatu.
No właśnie - opowieści choć w tak krótkiej formie. Elipsy, symbolika rzuconych obrazów, pojemność zestawionych znaczeń.

6.
Słowa. Część wspólna zbiorów jin i jang. Ale za ich przymilnym migotaniem kłębią się znaczenia, gotowe w każdej chwili skoczyć sobie do gardła.

Przymilne migotanie słów i kłębiące się znaczenia. Świetne.

Każda opowieść wnętrza jest warta analizy i interpretacji. Gdybym musiała wybierać, zostawiłabym sobie ten diament:

8.
Wydaje mi się, że to ja ciebie prowadzę przez kolejne akapity i lądolody. Wciąż nie dostrzegam, że cała historia zmyśla się na twoim terytorium, w granicach twoich przyzwoleń.