il est indigne...

[Lucile]

Louis je suis la mere de dix enfantes
i co
nadal jestem niegodna
ciągle w łóżku
ciągle w ciąży
ciągle w połogu

jednak osiem córek Marie
to przesada
ta będzie ostatnia...madame Derniere

kobiety
przestaną być
niezbadanym archipelagiem
siedem lat wierności
za Lotaryngię...
spłacone

wiedziała o wszystkich
pięciu siostrach Mailly-Nesle
madame de Pompadour
madame du Barry

zapamiętają ją...jedząc
szarlotkę "a`la Lesiki'
chociaż
żadna królowa nie wniosła
tak trwałego wiana
ziemi i krwi

-----------------------
...27 maja po obiedzie król ogłosił swoje małżeństwo z polską księżniczką królewskiej krwi Marią. Małżeństwo to zadziwia wszystkich, bowiem w gruncie rzeczy, w żaden sposób nie przystoi królowi Francji...
(E.J-E. Barbier "Chronique de la Regence et du Regne Louis XV")

[Alek Osiński]

Louis je suis la mere de dix enfantes
i co
nadal jestem niegodna
ciągle w łóżku
ciągle w ciąży
ciągle w połogu

Niegodna? A może podkreślenie godności?

Losy lubią się splatać w sensy
trudne do uwierzenia

ciekawe, zwłaszcza w kontraście między
prawem krwi i prawem ziemi...

[oskari valtteri]

moja starsza córa jest zafascynowana językiem francuskim - wybrała gimnazjum właśnie z tym językiem. w tym roku je skończy, mam nadzieję że nie zarzuci nauki. ja jakoś nie mam talentu...

po przeczytaniu tak mi się pomyślało - te kobiety, te kobiety.. rządzą... i nie ma to przemyślenie nic wspólnego z aktualną sytuacją polityczną w kontekście ekipy rządowej
pozdrawiam Lucile.

[anastazja]

Też lubię francuski. A wiersz przypadł mi do gustu. Lucile, pozdrawiam

[Lucile]

Bonjour ou bonne soiree Anastazjo, Alku i Oskari (w końcu nie wiadomo, kiedy te słowa będą czytane ),
jakżeż mi miło czytać Wasze komentarze. To prawda, ja też uważam, że język francuski jest piękny, wytworny i elitarny. Niestety, nie posługuję się nim biegle - z grupy języków romańskich - to włoski jest mi o wiele lepiej znany (nic dziwnego, dla osób zajmujących się historią sztuki - to niemalże obowiązek).
Jednak prawdziwą radość sprawiło mi to, że przypomnienie postaci Marii Leszczyńskiej, żony Ludwika XV (królowej Francji w latach 1725 - 1768), nie przeszło bez echa. Dziękuję

Lucile pisze:
Louis je suis la mere de dix enfantes
i co
nadal jestem niegodna
ciągle w łóżku
ciągle w ciąży
ciągle w połogu


Niegodna? A może podkreślenie godności?

Losy lubią się splatać w sensy
trudne do uwierzenia

ciekawe, zwłaszcza w kontraście między
prawem krwi i prawem ziemi...

Alku, w sprawie "prawa krwi i prawa ziemi".
Młodsza córka naszego ex króla Stanisława Leszczyńskiego - urodzona w 1703 roku, na dwa lata przed intronizacją ojca, we Francji uważana była za "zaściankową księżniczkę" niegodną ich młodocianego króla Ludwika (w 1725 roku Maria miała już 22 lata, a Ludwik był piętnastolatkiem). Kronikarze ówczesnych czasów wielkim głosem krzyczeli o mezaliansie i to nie tylko we Francji. Opisywano ją, jako brzydką, głupią i chorą na epilepsję - taka niesprawiedliwość - nic tych epitetów nie było prawdą. Jednak potwierdzeniem tego czarnego "pi-ar`u" jest fakt, że Stanisław Leszczyński nawet nie został zaproszony na ślub w pałacu Fontainebleau! Ale to właśnie ta polska księżniczka, królewska córka, przyniosła Francji najpiękniejsze i bogate wiano - Lotaryngię. Taki szczęśliwy traf spotkał Francję jeszcze tylko raz i to znacznie wcześniej (k. XV w.) - za sprawą Anny Bretońskiej, żony Karola VIII, a po jego śmierci Ludwika XII. Bretania - jej posag - na zawsze stała się częścią Francji. Anna miała kilkoro dzieci, jednak tylko jedno z nich - córka Klaudia de Valois - dożyła pełnoletności i została pierwszą żoną króla Franciszka I.
A nasza Maria? Najdłużej panująca królowa Francji. bo 43 lata? Urodziła aż dziesięcioro dzieci; 8 córek i dwóch synów. Młodszy Filip Ludwik zmarł w dzieciństwie, ale starszy Ludwik Ferdynand, urodzony w 1729, był przodkiem aż trzech królów Francji; Ludwika XVI (ofiary "wynalazku" lekarza Józefa Ignacego Guillotin, chociaż to niosące śmierć urządzenie znane było znacznie wczesniej, on je tylko udoskonalił), Ludwika XVIII oraz Karola X. Ciekawostką jest to, że kolejne przychodzące na świat córki Marii i Ludwika nazywano - numerami, i tak druga córka Anna Henrietta nazwana została Madame Seconde , a siódma Ludwika Maria - Madame Derniere, czyli - Ostatnia.
Maria, z czasem została usunięta w cień i na całkowity margines życia na dworze francuskim przez żądne chwały, pochlebstw, sławy, kosztowności, bogactwa i wyłącznej uwagi króla oraz dworu faworyty, metresy, z których historia najbardziej zapamiętała dwie: Madame de Pompadour i Madame du Barry. I kto jeszcze pamięta o tej skromnej, a jednak dobrze wykształconej polskiej królewnie, dzielnie znoszącej przeciwności losu, pomimo wszystko kochającej swojego "romansowego" małżonka, gorliwej katoliczki, osoby o dużej wrażliwości muzycznej (urządzała koncerty polskich chórów). Miała nawet okazję poznać młodego Mozarta. Tak bardzo po kobiecemu lubiła "zajadać swoje smutki" - ileż z nas to ma! - co niestety z czasem odbijało się na figurze - podobnie, oj podobnie, jak i dzisiaj . Stąd jej wkład i w tej dziedzinie, ciasto nazwane jej nazwiskiem - szarlotka a`la Lesiki.

Też lubię francuski. A wiersz przypadł mi do gustu. Lucile, pozdrawiam

Anastazjo, bardzo dziękuję, cieszę się oraz cenię każdy Twój komentarz

po przeczytaniu tak mi się pomyślało - te kobiety, te kobiety.. rządzą...

Oskari, rządy mądrych kobiet to chyba nic złego, nieprawdaż?

i nie ma to przemyślenie nic wspólnego z aktualną sytuacją polityczną w kontekście ekipy rządowej

jak też nie kojarzę ze sobą tych "sytuacji"

Jeszcze raz dziękuję i serdecznie pozdrawiam
Lucile

[witek kiejrys]

Hm, spodobał mi się, Lucile, Twój wiersz.
Podoba mi się Twój język, klasa!

Pozdrawiam, witek

[Lucile]

Dobry wieczór Witku,

Hm, spodobał mi się, Lucile, Twój wiersz.
Podoba mi się Twój język, klasa!

i cóż mogę rzec - jest mi bardzo miło i pięknie dziękuję

życzę spokojnej nocy - buona notte e sogni d`oro

Lucile