od a do b

[karolek]

.

[Miladora]

i nie może go lepiej
powiedzieć swej pamięci

To ja tylko tak krótko, bo inni w zasadzie już wszystko powiedzieli.
Potrzebne to dopowiedzenie "swej"?
Przeczytaj, jak układa się rytm bez tego zaimka.

[eka]

Witku, cieszę się z Twojej refleksji i z tego, że treść jest na tyle uniwersalna, aby rozumieć wiersz po swojemu.

Czas jako przestrzeń życia?

Nie o to mi tu idzie, ale pytanie bardzo ciekawe.
Czy przestrzeń może zaistnieć bez czasu?


Mila, jeśli wolno mi uszczuplić nick , chodzi o pamięć nie moją, a przestrzeni.
Stąd zaimek, i będę bronić jak niepodległości tutaj jego bytu.
Tudzież skróconej formy.
A co nie tak z rytmem? Ja nie wyczuwam.
Dzięki za wizytę.

[Miladora]

chodzi o pamięć nie moją, a przestrzeni.

Dla mnie jest jasne, że pamięci narratora - nawet bez zaimka.

A co nie tak z rytmem? Ja nie wyczuwam.

W moim odczuciu bez zaimka jest płynniejszy.

Ale to tylko sugestia, a autor decyduje.

[eka]

No to skorzystam z tego prawa.

Dziękuję za poświęcony czas i namysł.
Na pewno jeszcze rozważę.

[lczerwosz]

Czas jako przestrzeń życia?

Nie o to mi tu idzie, ale pytanie bardzo ciekawe.
Czy przestrzeń może zaistnieć bez czasu?

Ale jeśli jest pamięć, to jest czas.
Jeśli jest droga, to i przestrzeń. Praw fizyki nie zmieni nasze postrzeganie.
Ale kto powiedział, że wyobraźnia podlega tym prawom.

Powstaje mi jakaś swoista pętla czasowa.

Nawet nie wiem,czy koniecznie aż pętla. Ale sklejenie, skojarzenie. To jest zbliżenie, choć nie w sensie poruszania się w przestrzeni. Czy jawił się komuś z Was czas przeżyty. Oczywiście. Jakże łatwo poruszać się w takiej przestrzeni. Nie ma sensu sprawdzanie zegarka ani liczenie kroków. Już nie wspomnę o nieprzydatności wszelkich instrumentów pomiarowych.

[emcek]

czyli następuje reminiscencja pamięci, przestrzeni w nas? rozwiązania ja - oni..wszyscy

[iTuiTam]

przestrzeń poszukuje
krótszej drogi
...

Jesteśmy trójcą punktu, czasu, przestrzeni.
Z punktu światło rozprzestrzenia się w czasie.

Skala naszej mini-wędrówki jest porównywalna do tej, jakiej nie umiemy sobie do końca wyobrazić.
Przypomniałaś mi o pewnym wierszu. Nie miał dedykacji, ale teraz ma.