moje od a do b:)

[Adela]

po przeczytaniu wierszy eki i iTuiTam:)

Wędrówka przez tlące się migawki,
krótkie załamanie linii w kropli słonecznych promieni.
Zlizuję niepełny punkt, kurczowo trzymając się życia.

Nie umiem cicho odchodzić, chowam pejzaże do kieszeni,
kradnąc czasowi niepewność.
A kiedy przyjdzie odwilż, stopnieją moje świty,
skrawki kilku głębszych wdechów.

[eka]

Ale fajnie
Jeszcze jedno ujęcie punktu. Punkt napromieniowany słońcem. Inaczej na pewno. I to jest piękne.

[iTuiTam]

...
A kiedy przyjdzie odwilż, stopnieją moje świty,
skrawki kilku głębszych wdechów.

Jakbyś siedziała przy metaforycznej oszronionej szybie.
Każdy punkt na niej może być początkiem końca, wystarczy chuchnąć.

[Alek Osiński]

Bardzo udane ujęcie, takie "topniejące świty"
da się organicznie poczuć...

Pozdrawiam:)

[Adela]

Eko, iTuiTam, Alku klaniam sie, dziekuje za komentarz, lekture.
A.