już

[pietrek]

już

wpół do piątej
a dni mijają

ziarnko za ziarnkiem
kropla po kropli

łuny te same
niemal co dnia

łuny nad miastem

ziarnko po ziarnku
kropla za kroplą

wyciekam
w wiatr

[eka]

Taka beznadzieja w pożarze upływającego czasu.
Szczerze?
Dwa ostatnie wersy - zatrzymują.
Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

Trochę chyba jednak brakuje pazura Pietrek,
tego pazura, którym się wszczepia,nawet mimo woli...