ithaki

[iTuiTam]

• • • • ithaki
        
        
        na początku - do końca nie wiedząc skąd -
        zjawiamy się
        stworzenia pragnień
        Odyseusze, Penelopy, Ikary, Eurydyki
        
        wierząc w przystań na dłużej.
        nasze maleńkie Ithaki
        w dłoniach ziemi,
        pod kloszem ślepego nieba.
        
        - na chwilę -
        pass-partout
        w tę i powrotny
        lot do nie-wiadomo-dokąd
        
        
        
        Ithaki 8p.jpg
        © iTuiTam
        22 I 2015

[em_]

Jak zwykle u Ciebie wszystko ładnie zobrazowane.
Wiersz bardzo przypadł mi do gustu, trochę go zazdroszczę
pozdrawiam

[eka]

zjawiamy się
stworzenia pragnień

A najważniejsze z pragnień choć nieuświadomione ... powrót do czasu/miejsca przed zaistnieniem?
Nie, to tylko/aż prośba o korzenie.
Bardzo refleksyjny i liryczny przekaz, Elu.

[Alek Osiński]

Pięknie napisane:)

[Qń Który Pisze]

Czy są dzisiaj jeszcze Penelopy i-taki Odyseusz?
Ojczyzny uczuć, o które idzie się w bój ostatni?
Qń chętnie zanurzył delikatne chrapki w tym pożywnym worku, pełnym życiowego... owsa

[anastazja]

nasze maleńkie Ithaki
w dłoniach ziemi,
pod kloszem ślepego nieba.

- przepięknie! Bardzo wygłaskany, uporządkowany, jak to u Ciebie, iTuiTam

[Fałszerz komunikatów]

Świetna dopełniaczówka, obsługująca zarówno myśl o pragnieniach zarówno starożytnych, jak i stworzenia jego archetypu, którym kieruje się ludzkość
Pod względem warsztatowym brzydko wystaje przed szereg zaimek zwrotny na końcu wersu.
W drugiej strofie piszesz o przeznaczeniach, tych współczesnych, teoretycznie mających mało wspólnego z tymi, które znamy z Odysei.
Wszystko w rękach nieba, czyli Najwyższego i Ziemi - natury, która wciąż na nas oddziaływuje. Nie wiedząc jakie są wobec nas plany, błądzimy...
Świetny wiersz, chociaż "dłonie ziemi" brzmią dziwnie, ale znajdują tu mądre uzasadnienie

[iTuiTam]

Jak zwykle u Ciebie wszystko ładnie zobrazowane.
Wiersz bardzo przypadł mi do gustu, trochę go zazdroszczę
pozdrawiam

Nie zazdrość, to tylko wiersz

Bardzo dziękuję za komentarz.
Kliknąłeś w Ithaki?

[she]

Wiersz przypadł mi do gustu:)
Ładnie, lekko, napisany. Uświadamia naszą chwilowość i małość na tej ziemi.
Pozdrawiam:)

[coobus]

w tę i powrotny
lot do nie-wiadomo-dokąd

I znowu cię czytam: i tam i tu do nie wiadomo dokąd. Bo już to mi się trafiało, jeśli pamiętasz.

nasze maleńkie Ithaki
w dłoniach ziemi,
pod kloszem ślepego nieba.

Uniwersalne przesłanie - każdy z nas ma swoja Itakę, swoją odyseję. Penelopy się zdarzają. Ciągle mamy świat wojen i to się nie zmieni.
Ładny wiersz, Elu