Odkaczałka (2)

[Gloinnen]

W tej obsadzie po raz pierwszy,
choć – de facto – wszystkie są nie do zliczenia,
rzeczywistość spływa po twarzy z dolin.
Aż pierdolone światełka w oczach
zamieniają się miejscami.

Słowo starannie ukrywane, dopóki
po części tylko poznajemy – kruszy się w palcach;
odłamek szkła ściskany coraz mocniej,
nie wiadomo po co.

W drobiazgi szklanki, lampy, lustro,
szyby. Wpuszczam do wewnątrz
zawieję. Więcej, więcej płatków, rozpędzonych
do granic.Więcej, więcej okruchów
ostrzejszych niż wskazówki zegarów.

Też, kurwa, połamię.

Puenty nie będzie. Spieprzona
jeszcze przed napisaniem. Taki talent,
więc nic dziwnego.

Od śniegu wzięły początek
kolejne kompulsywno-obsesyjne kosmogonie;
teraz niech biel tłumi brzęk
znaczeń, którymi ciskam
o ściany.



____________________
Glo.

[Alek Osiński]

Nie będę udawał mądrego, bo i tak prawda wyjdzie na jaw,
ale nie mogę się powstrzymać od przekonania, że ten Peel,
to prawdziwa bomba "domowej roboty"

[Qń Który Pisze]

Czy prawdziwa miłość potrafi się aż tak wqurwić?
Czy może to niemoc długotrwałej posuchy uczuć?
kiedy okazuje się, że to nie kamyk zielony ściskamy w dłoni?
A w "sercu czerwona udręla..."
Pełnokrwiste, jak pętelka kaszanki z malutkim kołeczkiem do wieszania w wędzarni uczuć
Glo całkiem nowa, czy skutecznie... ukrywana?

[anastazja]

ten Peel,
to prawdziwa bomba "domowej roboty"

zgadzam się z Alkiem. Peelka wzburzona jak morze. Dawno nie czytałam u Ciebie Glo. takiego wiersza.
Pozdrawiam.

[karolek]

.