wiersz być może o miłości

[Pier]

na tym starym zdjęciu wciąż jesteś
choć codziennie znikasz w szufladzie
mały listek zgubiony na wietrze
wielka gwiazda w nieważnym układzie

jeszcze czasem mnie we śnie przytulisz
by nad ranem w nic to się zmienić
jak tysiące nieznanych mi ulic
prowadzących do pustych kamienic

nieraz w śpiewie sosen cię słyszę
czuję w trawy rozpustnym zapachu
lecz zamieniasz się w bezwonną ciszę
w sercu pełnym kamieni i piachu

już nie pachnij,nie śpiewaj się tuląc
z obietnicą że warto poczekać
przecież wiesz że pod moją koszulą
nie ma duszy więc nie ma człowieka

[Leon Gutner]

Ładnie złożony wiersz w klimatach które tak lubię .
Z przyjemnością i tylko jedną uwagą.

jeszcze czasem mnie we śnie przytulisz
by nad ranem w nic to się zmienić

Nie bardzo rozumiem - co znaczy w nic to się zmienić ? Tu jest chyba jakiś błąd .
Czy nie powinno być - by nad ranem w nic się zamienić ?
Wtedy miałoby to sens .

Poza tym w ogromną przyjemnością

Ukłony L.G.

[Miladora]

Pier - gdybyś dopracował wiersz do metrum 10 zgłosek z podziałem 4/6 to byłby lepszy - bardziej melodyjny.
Bo się zawiesza w niektórych momentach.

Nie bardzo rozumiem - co znaczy w nic to się zmienić ? Tu jest chyba jakiś błąd .

Faktycznie - aż gryzie.

już nie pachnij,nie śpiewaj się tuląc

Niezręczne jest to "się tuląc".

lecz zamieniasz się w bezwonną ciszę

Akcenty się nie zgadzają.
Byłby równe w takim na przykład ujęciu:
- lecz się zmieniasz w bezwonną już ciszę -

Masz ładne frazy, ale wiersz wymaga poprawek.

Miłego

[Pier]

no cóż... "nic to" to moje ulubione powiedzenie... zaczerpniete z klasyki od niejakiego , być może mało znanego w kręgach poetów Michała Wołodyjowskiego
Droga Milandoro z pewnością masz wiele racji... ale cóż piszę w jakimś sobie założonym rytmie który w danym momencie gra w duszy... i jesli nie mieści się rytm takowy w kanonach to już problem... kanonów:)

[anastazja]

Wiersz ckliwy, taki jak lubię pier. Miło Cię czytać. Pozdrawiam

[coobus]

Być może to o miłości... A to sprawę załatwia, bo wszystko co nietypowe, dziwne, zwariowane, ma prawo tu się znaleźć. Dlatego nie czepiam się niczego.

przecież wiesz że pod moją koszulą
nie ma duszy więc nie ma człowieka

Jest dusza, choć się nie przyznajesz. Wyszła z Ciebie w tym wierszu. I dobrze.