constans

[datura]

sumienie obdziela nas wspomnieniami po równo
po równo i sprawiedliwie nie stykają się
co więc chwycić gdy rzucasz
naruszasz strukturę

pamięć pozostaje szczelna
nawet gdy próbuję ją drasnąć
mówiąc kocham

[eka]

Znak rozpoznawczy Daturowych wierszy: powtórzenia (po równo rzucasz naruszasz) pełniące rolę marszowego kroku, wybijania ważności - tak myślę.
Dobry wiersz, szczególnie to constans w niestykaniu się. Wspomnień oczywiście, bo rzecz o różnych pamięciach.

Fałszerz, jeśli zajrzy , na pewno rzuci się na bliskość zaimka zwrotnego, może w 3. wersie:
co chwycić gdy rzucasz ?

Draśnięcia w twardej pamięci - d o b r e!
Pozdrawiam.

[datura]

Eko, cieszę się bardzo, że Ci się podoba:))
Hm, można odczytać jako różne pamięci, chociaż wydaje mi się, że gdyby wziąć relację "kat-ofiara" i wers "sumienie obdarowuje nas wspomnieniami po równo" to chodziłoby o to, że sumienie u obu postaci utrwala mocno dane zdarzenia, nie musi to być sprawiedliwe, w końcu niektóre ofiary czują się winne nawet, gdy winy nie ponoszą.

Dzięki, że zwróciłaś mi uwagę na tę bliskość zaimków, źle to brzmi.
Podobnie w drugim wersie drugiej zwrotki za dużo tego ą i ę, ale na tym miejscu się zacięłam i nie mam pomysłu.

Dzięki za wizytę
Pozdrawiam
Datura

[eka]

Co za puryzm
Lubię nasze nosówki, kiedyś napisał mi się tekst o Janis Joplin, gdzie prawie każdy wers był obdarzony - ą, i to w ostatnim słowie.
----------
Dzięki za wyjasnienia. Sama bym nie wpadła na ową winę niewinnych.
Pozdrawiam.

[datura]

Oj, czy znów mi się nie za bardzo udało powiedzieć, to co chciałam...
Ale z drugiej strony staram się nie pisać jednoznacznie, dawać czytelnikowi różne możliwości interpretacji.

No, puryzm, ale jakoś mnie to gryzie;)

[Fałszerz komunikatów]

Jeśli pozostajemy przy symbolach matematycznych (struktura, równość,constans) dobrze byłoby zachować metaforyczną konsekwencję. Oczywiście, drażni bezpośrednia bliskość zaimków zwrotnych "się", nawet gdyby przyjąć, że są do dwa zbiory
Niemniej o zbiorze, a nawet zbiorniku tu piszesz. Miejscu w mózgu, w którym przechowywamy wspomnienia. Czy można je komuś zmienić? Pewnie nie, ale zawsze można się posłużyć sugestią, że takowych przeżyć z przeszłości nie ma. Na takiej zasadzie przeprowadzana jest hipnoza. Jednakże to pacjent musi wyrazić chęć usunięcia z pamięci określonych zdarzeń.
Tutaj peelka na własną rękę próbuje zmienić spojrzenie na temat pewnych spraw, pieszczotliwie nazywając osobę, która ją zraniła. Tak jak pisałem, pokombinowałbym z metaforami i zapisem.
A, pozostając przy tej formie, możesz zrezygnować z przysłówka na rzecz czasownika w puencie

PS: a cóż to za przywoływanie Fałszerza z głuszy, Droga eko?

[em_]

A mnie w przeciwieństwie do Fałszerza podoba się, że nie ma tu tej matematycznej nachalności; wiersz nie byłby tak swobodny.
Pozdrawiam

[datura]

em, dziękuję Ci, w sumie to gdy go pisałam, nie myślałam tak bardzo o "matematycznej" metaforyce, automatycznie nasuwają mi się chyba takie suche, zimne słowa

[Mirek]

amięć pozostaje szczelna
nawet gdy próbuję ją drasnąć
mówiąc kocham

trzy wersy a tak wiele mówią

[datura]

Mirku dziękuję, staram się w małej ilości słów zawrzeć możliwie dużo (oczywiście na miarę swoich możliwości;))