życie po nieżyciu

[coobus]

/wiersz dedykowany/
---

Batszewa Dagan
dziecko patrzące na komin krematorium
zapytała wtedy
jaki kłąb dymu ja będę

nie wróżyła z gwiazd
bo niebo zaciągnięte było ciemną zasłoną
wróżyła z oswajania
z białoszarego dogasania
ulatniającego się nieżycia


patrzysz dziś Batszewo
w to samo niebo
chyba w to samo

unosisz się obłokami wierszy
pamięcią przewiązaną słowem
smużką znicza
zaczepianego
przerywanym wciąż oddechem

[Lucile]

[anastazja]

Batszewa Dagan
dziecko patrzące na komin krematorium
zapytała wtedy
jaki kłąb dymu ja będę

- porażające. Mam nadzieję, że nikt dla Ciebie bliski.


Wciąż mnie zachwyca Twoje pisanie - Cobi, pozdrawiam

[Miladora]

Piękne, choć smutne tematy poruszasz, Coobusku.
Piękne dlatego, że uczą prawdy o tamtych czasach. I kultywują pamięć o ludziach, z których tak wielu nie danym było dotrwać do końca wojennego koszmaru.

Ale mam pytania:

jaki kłąb dymu ja będę

Specjalnie tak niegramatycznie?
Bo przyznam, że to drażni, a nie widzę, by było cytatem.

jaki kłąb dymu ja będę

nie wróżyła z gwiazd
bo niebo zaciągnięte było ciemną zasłoną

Może - bo niebo zaciągnięto ciemną zasłoną?

wróżyła z oswajania
z białoszarego dogasania

Ten rym jest dysonansem.

patrzysz dziś Batszewo
w to samo niebo

Jeżeli opuścisz "Batszewo", to nie będzie rymu. Albo zmień "niebo" na jakiś synonim.

Ale wiersz przejmujący w swojej wymowie, a zakończenie piękne.

Serdeczności

[coobus]

Lucile, Ana -

Milo:
Tak, jest to cytat, który był inspiracją całego wiersza. Zbrodnią byłoby poprawienie tej stylistyki.
Nieskładność cytowanej dziecięcej wypowiedzi jest wręcz czymś doskonałym, w moim odbiorze. Miała być kursywa, lecz przeoczyłem. Wiersz był impulsem spisanym w kilka minut, świadomie nastawionym także na swoją niedoskonałość z tego wynikającą. To przechwycona myśl, którą się dało zamknąć w dłoni. Stąd i ten brak kursywy, przeoczenie (poprawiam teraz). Inne grzechy pozostawię, jako margines swobody i namiastkę spontaniczności. Uwagi przyjmuję, odnotowuję na przyszłość. Pozdrawiam, z podziękowaniem.

[she]

Wiersz z gatunku tych, które mierzą się z trudną i bolesną tematyką.
Zatrzymuje. Powoduje chwilę zastanowienia, więc bez wątpienia jest wartością.
Pierwsza część wiersza podoba mi się dużo bardziej.
W drugiej zwróciły uwagę:
- powtórzenie - i tutaj zamiast:
"patrzysz dziś Batszewo
w to samo niebo
chyba w to samo" napisałabym raczej " patrzysz dziś Batszewo w niebo/ chyba w to samo",
- "obłoki wierszy", które subiektywnie niezbyt przypadły mi do gustu
Mądre wiersze piszesz, Coobi

[Miladora]

Miała być kursywa, lecz przeoczyłem.

No to dobrze jednak, że się przyczepiłam, bo teraz już wiadomo, że to autentyk.

[Ratana]

Mocny utwór. Subtelnie i poetycko o barbażyństwie, nie przegadany i nie przedramatyzowany (co nie jest łatwe przy takiej tematyce). Jedynie ostatnia strofa jakoś mi nie pasuje, jest w innym klimacie niż poprzednie.

[Bożena]

wstrząsająca historia- bardzo lubię Twoje pisanie-

nie wróżyła z gwiazd
bo niebo zaciągnięte było ciemną zasłoną

- ciut za długa fraza może
nie wróżyła z gwiazd
zaciągniętych dymem
i
krematorium zbędne dopowiedzenie-

[Adela]

Trudna tematyka. Czy można się z nią "zmierzyć" słowami? Sama nie wiem.
Wiersz poruszający.
Pozdrawiam,
A.