czerń za plecami

[coobus]

10407658_888954407792719_2776844167694416836_n.jpg

nie oglądaj się za siebie
dziewczynko
w czerwonym płaszczyku
nie tymi niewinnymi oczętami

to co idzie za tobą
potykając się
słaniając z wyczerpania i wygłodzenia
to dni zaprzeszłe
minione
niepiękne

obejrzymy się razem
gdy twoje piąsteczki staną się pięściami
gotowymi zaciskać i kruszyć bezradność
gdy niepokój dojrzeje do bólu
skóra stwardnieje pancerzem

znam wydeptane pamięcią ścieżki
którymi jeszcze dziś
schodzi się pod ziemię
ucieka od ludzi pomiędzy szczury
tak na wszelki wypadek

obejrzysz się kiedyś
ale jeszcze nie teraz

podtrzymam
pomogę



/27.01.2015/

[em_]

- gdy twoje piąsteczki staną się pięściami
gotowymi zaciskać i kruszyć bezradność -pięknie,
pozdrawiam

[anastazja]

znam wydeptane pamięcią ścieżki
którymi jeszcze dziś
schodzi się pod ziemię
ucieka od ludzi pomiędzy szczury

- smutne.
Coobi, gratuluję wiersza i zdjęcia. Pozdrawiam.

[eka]

za zrozumienie dorosłej bohaterki.

[coobus]

za zrozumienie...
em_, Ana, eka - dziękuję

[Miladora]

Pamiętam ten kadr z "Listy Schindlera"...
Bardzo pięknie go zilustrowałeś słowami, Coobusku.
Wzruszyłam się.

Ale przy okazji:

gdy twoje piąsteczki staną się pięściami

Moim zdaniem lepsze byłyby "piąstki". Mniej cukierkowe.

gdy niepokój dojrzeje do bólu
skóra stwardnieje pancerzem

Pozbyłabym się tego rymu.

No i jeszcze:

nie oglądaj się za siebie

Oglądanie się za siebie to pleonazm, bo oglądnąć się można tylko do tyłu, za siebie.
Wystarczyłoby więc - nie oglądaj się dziewczynko -
Rozważyłabym też zmianę "ocząt" na "nie tymi niewinnymi oczyma", bo takie zdrobnienie wprowadza lekki patos i robi wrażenie, jakbyś specjalnie chciał zagrać na emocjach czytelników. Powściągliwość byłaby lepsza.

Serdeczności, Coobusku

[iTuiTam]

nie oglądaj się za siebie
dziewczynko
w czerwonym płaszczyku
...

znam wydeptane pamięcią ścieżki
którymi jeszcze dziś
schodzi się pod ziemię
ucieka od ludzi pomiędzy szczury
tak na wszelki wypadek
...

Coobus'iu, masz rację: nie oglądaj się za siebie. Nie trać tego, w co wierzyłaś do tej pory. Dorośniesz, jeśli będziesz miała szczęście.

[coobus]

Milo, Elu - dzięki za czytanie.

Milo:
Piąstki-piąsteczki, oczęta-niewinne oczy, to tylko kwestia wyczucia autora, moje jest właśnie takie.
Rym w cytacie: "gdy niepokój dojrzeje do bólu/skóra stwardnieje pancerzem" też traktuje bez lęku. Niby rym, niby nie... kwestia spojrzenia, słuchu...
Straszak pleonazmu też mnie nie przekonuje. Nie boję się oczywistych oczywistości, akceptuję dopowiedzenia, choć
można by je odessać jak zbędny tłuszczyk (sam dla siebie nazywam ten trend nowoczesnej poezji anoreksją). Zdjąć kapelusz z głowy (no bo skąd?), obejrzeć się za siebie (oczywistość), podnieść ręce do góry (podobnie) itd. A moja naiwność mówi, ża aż się chce to dopowiadać, zamiast odchudzać - to też punkt widzenia autora. Obejrzeć się... za siebie/na pozostawiony za sobą las/na niebieski góry/na to co minęło... na wiele spraw i zdarzeń (np. czytane u Ciebie przed chwilą: Kobieta spojrzała w dół na swoje nogi - oczywistość). A gdyby tak dać wierszom żyć, swobodnie oddychać... To takie moje spojrzenie na poruszane kwestie.

Mam pełen szacunek do Twoich analiz, co okazywałem nie raz, i dalej będę szukał u Ciebie pomocy. Dobitnie to okazywałem, choćby przy naszej współpracy. I chcę dalej korzystać. Wybacz mi, Milo, że czasami powalczę o własne spojrzenie. Są wiersze, przy których mogę sobie na to pozwolić, są też takie, gdy ślepo Ci zaufam. Bo dobrze na tym wychodziłem.

[Miladora]

To takie moje spojrzenie na poruszane kwestie.

Masz rację.
Nasza codzienność jest pełna pleonazmów i gdyby całkowicie się ich pozbyć, poczulibyśmy się w pewien sposób niedookreśleni. A to w końcu przecież żywa mowa i czasem wymaga plastyczności tych dopowiedzeń.
Dobrze jednak o nich wiedzieć, bo to poszerza znajomość języka. I robić to świadomie.
I dobrze też podyskutować, gdyż pogłębia to wiedzę i o ludziach, i o różnych odczuciach, co pomaga w rozumieniu także ich twórczości.
Jest to zresztą nieco odmienny rodzaj niż przysłowiowy "fakt autentyczny".

Dlatego słowa już nie pisnę - w zupełności wystarcza mi to, że wiesz, co robisz.
Bo ja czasem lubię sprawdzać.

[Bożena]

to co idzie za tobą
potykając się
słaniając z wyczerpania i wygłodzenia
to dni zaprzeszłe
minione
niepiękne

- pierwszy wers mi jakoś uwiera- nie wiem czemu- może po prostu

za tobą słaniają się z wyczerpania
dni zaprzeszłe...