Przed snem

[Dorota Karin]

przed snem czytam poezję
mam wtedy sto wytrysków na sekundę
nienarodzony wiersz
siedzi u wezgłowia i gra na nosie
długopis znów nie nadążył

przed snem głaszczę ciepłe futerko
kot mruczy pewnie pierwszy odpłynie
jeszcze zanurzę się na moment
w myślach - kocham ten stan

On mówi - mierzi mnie życie -
wszystko już ogarnął zmysłami
bzdura!
to jakby ułożyć z sopli lodu słowo
WIECZNOŚĆ

przed snem On powoli odchodzi
by mógł nadejść ten prawdziwy

[eka]

Dwa odcinające się klimaty w przedsennej spowiedzi.
Pierwszy (wersy 1-8) zdecydowanie lepiej płynie w czytaniu.
Zastanawia pointa, chciałaś rozdzielić status czasu czuwania i snu, czy On to jedna "postać"?
Pewnie niedokładnie się wczytałam.

to jakby ułożyć z sopli lodu słowo
WIECZNOŚĆ

[Fałszerz komunikatów]

Odchudziłbym ten traktat o wenie W ogóle jak dla mnie tylko ten fragment jest wyjątkowy:
przed snem czytam poezję
mam wtedy sto wytrysków na sekundę

... reszta to kalki i odbieganie od meritum. Jednak nie sugeruj się mym zdaniem. Od takiego oddziaływania są tu więksi znawcy

[Dorota Karin]

Eka ...ponieważ jesteś dociekliwa, zdradzę, aczkolwiek niechętnie. Tak ,,On" to ta sama postać fizycznie...
Fałszerz komunikatów ...cóż, nie piszę widać w Twoim guście. Zwykle piszę chudsze i liryczne, hm...zasypianie to u mnie dłuższy proces, a wczoraj jakoś wyjątkowo nie mogłam zasnąć. ,,On" - gra tu pierwsze skrzypce, początek, to tylko wprowadzenie. Haczyk tkwi w podwójnym znaczeniu ,,ten prawdziwy". Mam nadzieję, że nie zdradziłam zbyt wiele tajemnic

[coobus]

Ależ to niewyobrażalną moc ma poezja. Tą setką przebiłaś pięćdziesiątkę Greya.
Wiersz bardzo mi się podoba, rola futrzaka naprawdę ciekawa. Niemal jak przypadkowy spowiednik. A może nieprzypadkowy. Miał czego wysłuchać. My też. I za to

[anastazja]

Czytam sobie tak -

przed snem czytam poezję
u wezgłowia nienarodzony wiersz
gra na nosie
długopis znów nie nadążył

Dora ale czy te wytryski są potrzebne?

[Dorota Karin]

Anastazjo! Miało być ,,mam wtedy 100 pomysłów...", ale mówi się - ,,tryskać pomysłami" - więc jest 100 wytrysków! Poezja ma zaskakiwać, prawda ?
Dzięki serdecznie za czytanie i komentarze:rosa:

[eka]

Eka ...ponieważ jesteś dociekliwa, zdradzę, aczkolwiek niechętnie. Tak ,,On" to ta sama postać fizycznie...

Dzięki, teraz upewniam się co do kontrastu tego Onego z krwi i tkanki, zasypiającego (bądź opuszczającego realną przestrzeń peelki) i wbrew niemu witania jego zmysłowej odsłony w wierszu - śnie.

[Nalka31]

nienarodzony wiersz
siedzi u wezgłowia i gra na nosie

On mówi - mierzi mnie życie -
wszystko już ogarnął zmysłami
bzdura!
to jakby ułożyć z sopli lodu słowo
WIECZNOŚĆ

Te dwa fragment szczególnie gdzieś weszły pod skórę przy czytaniu. A w ogóle to zmieniłabym ciut kolejność zamieniając miejscami drugą i trzecią zwrotkę. Jakoś bardziej logicznie mi się układają.

przed snem czytam poezję
mam wtedy sto wytrysków na sekundę
nienarodzony wiersz
siedzi u wezgłowia i gra na nosie
długopis znów nie nadążył

On mówi - mierzi mnie życie -
wszystko już ogarnął zmysłami
bzdura!
to jakby ułożyć z sopli lodu słowo
WIECZNOŚĆ

przed snem głaszczę ciepłe futerko
kot mruczy pewnie pierwszy odpłynie
jeszcze zanurzę się na moment
w myślach - kocham ten stan

Tak bym widziała, ale to tylko moje widzenie.

Pozdrawiam ciepło.

[eka]

Wydaje mi się, że Autorce chodziło o skontrastowanie ciepła chwili, zadowolenia na chwilę przed snem... a tu nagle brutalne, trzeźwe, antypoetyckie wyznanie bohatera.
Zatem kolejności bym nie zmieniała.