Zimowe deszcze

[Marcin Sztelak]

Każde życie można zapisać, słowo po słowie.
Najlepiej bez zakończeń, chyba że niczym w bajkach
– długo i szczęśliwie.

Jednak to się nie sprawdza, wystarczy spojrzeć.
Przez szybę zmatowiałą od ciągłych upływów.

Uwikłani między tryby dnia i nocy opowiadamy
dobre puenty. Bez wiary w spełnienia,
tylko nadzieja

jak głupia umiera ostatnia, nawet przemoczona
do kropki.

[eka]

Zimowe deszcze i przemoczona do kropki nadzieja i zmatowiała od ciągłych upływów szyba - uciekają od banalności.
I za nie: