Po nitce do kłębka

[Alek Osiński]

To właśnie stopień z zachowania nigdy nie pozwolił cofnąć
ci się do pierwszej klasy, co dopiero mówić o dawniejszych
czasach; marzeniu, żeby zwinąć się w kłębek na okrągłych
kolanach pani przedszkolanki. Zanurzyć w pełni; tak, kocie,

zabawa kłębuszkami piersi, mogłaby przywrócić pamięć
i zdrowie. Zamiast kłaczków sierści, kontemplowałbyś kolekcję
jej zapachów; mleko, miód, migdały. Winny, lecz bez zmieszania
na każdy głos z zewnątrz, byłaby gotowa odpowiedź.

W tym stanie nie trzeba nawet otwierać ust, wystarczy zadać
do domu i być pewnym, że naprawdę chcą dostać za swoje.

[Bożena]

po nitce do kłębka- po krokach do sedna-

wystarczy zadać
do domu i być pewnym,

- zastanawia mnie słowo- zadać- tak użyte-

[marta zoja]

Alku od niejednej pani z przedszkola można dostać za swoje...

Polecam MZ

http://youtu.be/y--h6VckLqA

[Fałszerz komunikatów]

Widzę szkołę specjalną, może nawet integracyjną i wrednego nauczyciela, który przyrównuje peela do ślepego, małego kota, odbierającego świat za pomocą zapachu. Czyżby "niesfornym" uczniem było głuchonieme dziecko?
Ten kłębek to jedyna wskazówka, która pozwala poruszać się po świecie. I o takim marzeniu chyba mówi nauczyciel z Twego wiersza
Tak, na pewnym etapie rozwoju peel był postrzegany jako normalne, zdrowe dziecko. Może diagnozą okazał się autyzm, albo jeszcze gorzej - nastąpiła kumulacja wszystkich wad rozwojowych, opisanych przeze mnie.
Zastanawia zmiana adresata w puencie z pojedynczego na zbiorowy
Podoba mi się ten wiersz.

[Alek Osiński]

zastanawia mnie słowo- zadać

bardzo ciekawe słowo i wielce wieloznaczne - faktycznie,
obejmuje bardzo szeroki zakres, przeważnie jednak zostawia
zadanie do rozwiązania...

Dzięki Marto za link, pooglądam jak znajdę czas...

Ciekawa interpretacja Fałszerzu, miałem wprawdzie zupełnie
inny obraz do namalowania, ale cieszy możliwość interpretacji
jakby "z innego końca"... to zawsze jakiś plus...Dzięki

[Fałszerz komunikatów]

Bardzo jestem ciekaw Twej interpretacji. Ciekawe czy ją zdradzisz?

[Alek Osiński]

Bardzo jestem ciekaw Twej interpretacji. Ciekawe czy ją zdradzisz?

Sam mam interpretować swój wiersz? Mógłbym, ale chyba nie o to chodzi...
zresztą i tak kot pewnie za dużo zdradził, kręcąc się na okrągłych kolanach
pani przedszkolanki...w drodze do kłębka

[em_]

zabawa kłębuszkami piersi, mogłaby przywrócić pamięć
i zdrowie. Zamiast kłaczków sierści, kontemplowałbyś kolekcję
jej zapachów; mleko, miód, migdały.
- według mnie najlepszy moment tego wiersza, reszta też niezła,
pozdrawiam

[Mirek]

To właśnie stopień z zachowania nigdy nie pozwolił cofnąć
ci się do pierwszej klasy,

ech żeby tak było można się cofnąć, skorygować marzenia z doświadczeniem .... ej lepiej nie bo cóż to byłyby za marzenia nez czaru, a i tak każdy odrobił przecież zadanie

[Alek Osiński]

Dzięki.