przejście tonalne

[Nula.Mychaan]

***
pod skórą cieniutkie linie tworzą
abstrakcyjną grafikę
do najgrubszej kreski przymocowali
plastikową rurkę
odprowadza ból do butelki

kreślisz miarowy wzór


***
na suficie serial przeszłość
rośnie lęk
nie będzie następnego odcinka
życie skrapla się na czole

rysujesz nieregularne krzywe


***
wyrzucasz z siebie strach
zgęstniał w powietrzu
i oblepił gładkie ściany
ktoś otwiera okno
teraz możesz wyjść

postawiłeś ostatnią prostą linię

[Lucile]

Dobry wieczór Nula...,

przejmujący wiersz o odchodzeniu

do najgrubszej kreski przymocowali
plastikową rurkę
odprowadza ból do butelki

w tych kilku słowach czuję "skondensowany" ból. Napisać, że są piękne - to takie płaskie i trywialne - wiersz mnie wzrusza, zasmuca i przyciąga. Pisanie o śmierci bez - nie będącego tu na miejscu - patosu, sentymentalizmu, własnie tak, jak to zrobiłaś, jest najczystszą SZTUKĄ.

kreślisz miarowy wzór

rysujesz nieregularne krzywe

postawiłeś ostatnią prostą linię

świetny zapis "ostatecznego" EKG

Dobrej nocy
Lucile

[Nula.Mychaan]

Bardzo dziękuję Lucile.

[Alek Osiński]

Scena odejścia sprowadzona, jakby dla ulżenia w bólu,
do rysowania geometrycznych figur - ciekawe rozwiązanie,
ale czy tak naprawdę może w czymś pomóc? Ciekawy jestem.

Niemniej dobry tekst, pisany tak jakby "chłodnym okiem",
co tylko oczywiście bardziej podkreśla tragizm...

Pozdrawiam

[Gloinnen]

Świetnie poprowadzony wiersz.


Glo.

[eka]

Ostatnia cząstka z pointą daje niesamowite odczucie.
Mocno, choć w pozornym chłodzie, empatyczny wobec bohatera wiersz.

[Nula.Mychaan]

Alek, Glo Eka bardzo dziękuję