Wyspy

[Marcin Sztelak]

— Gdzieś w zimnych strefach —

zagłady wpisane w odmienności
losu zmuszają do poszukiwań
innych bajek.

Takich z rozmytym zakończeniem.

— Trochę bliżej —

posiadam przedmioty zaginające
czasoprzestrzeń.
Na przykład zapalniczkę.

Jednak używam ich rzadko, non stop w stanie
wskazującym na spożycie
nieświadomości.

— Mniej więcej u nas —

facebook to choroba psychiczna
– tak twierdzi Leon, siwobrody,
śmierdzący, obszarpany.

Niestety, on wie wszystko. Na mocy
ustawy o upojeniach.

— Bardzo blisko równika —

Brzydki Pan poznał Brzydką Panią,
świat jest dla nich.
Długo i szczęśliwie,

a nawet za siódmą ziemią
a niebem.

— Tak naprawdę nigdzie —

Nibylandia tonie, ostatni pirat zmarł
na anoreksję.
Dzieci dorosły i już im się nie chce.

— Koniec —

[eka]

- Koniec _ wyspą ostatnią wierzącego dzieciństwa, młodości?
Bóg - marzenie i pirat, i wolna od niego, dorosła ludzkość.

zagłady wpisane w odmienności
losu zmuszają do poszukiwań

Przerzutnia kole. Może losu do góry?

Podoba mi się wiersz. Lekko o ważkich sprawach.
Pozdrawiam.

[Gloinnen]

Najbardziej podoba mi się część "Mniej więcej u nas". Może dlatego, że również nie cierpię facebooka, a skojarzenie z chorobą psychiczną jest uderzająco trafne. Rozproszenie uwagi, myśli, emocji na tak niewyobrażalnie wielką ilość treści i informacji, które ze sobą nie mają nic wspólnego i właściwie wydają się "śmieciowe" - ma w sobie coś ze snu wariata.

Obraz Leona -nawiązuje do klimatów menelskich. Mądrość kloszarda, którego już nic nie zdziwi i który z niejednego pieca chleb zjadł, a w stanie upojenia alkoholowego jest zdolny do rzucania aforyzmów głębokich i celnych. W końcu zna życie.

Pozdrawiam,


Glo.