książę

[Napoleon North]

nie ma reakcji bez myśli
nie ma czynu bez przyczyny


gdy drzwiami wchodzi cisza
a okna zasępione trzymają fason
nic nie jest tym czym było
przed sekundą

półmrok okala duszę
choć w oczach błękit nieba
w sercu witraż bezkształtów
w ustach dym i pożoga

nie masz pomysłu większego
niż sznurek w bucie Goliata
choć pewnie miał sandały
bez powtórzeń z paruzją
odchodzę




kataklizmem nazwałbym śmierć
w samotności

[eka]

Książę Hamlet?

Depresyjny wiersz, nie wszystko mi tu leży, ale klimat nadciągającego kataklizmu w zasępionych oknach jest mocno czarno-gorzki.

[Gloinnen]

Wiersz dobry, choć rzeczywiście bardzo mroczny.

a okna zasępione trzymają fason

w sercu witraż bezkształtów

nie masz pomysłu większego
niż sznurek w bucie Goliata
choć pewnie miał sandały

To udane obrazy.

Zasępione okna trzymające fason - celnie oddają niewzruszoność rzeczywistości w stosunku do ludzkich dramatów.

Witraż bezkształtów - trafne określenie pomieszania różnych emocji, niezdefiniowanych, pozbawionych jeszcze imion i znaczeń, a może również chcesz pokazać zobojętnienie peela na wszystkie bodźce z zewnątrz. Te bezkształty dla mnie jednak zdecydowanie bardziej pasują do wizji rozedrgania uczuciowego, przepełnienia czymś, czego nie da się nazwać, ubrać w jakąkolwiek formę. Niewidzialne, nieuchwytne demony, składające się w obraz nieokreślonego kłębowiska.

Pozdrawiam,


Glo.