słowo o filmie "Never let me go"

[Lucile]

w rezerwuarze części zapasowych
nie znając swoich pierwowzorów
przeglądających się w naszych
duszach - nie widząc ich
tkwimy

czasami nawet do... czwartej donacji

[Gloinnen]

Rezerwuar źle mi się kojarzy.

[Lucile]

Dzień dobry Glo,
rezerwuar w języku polskim posiada co najmniej 50 synonimów. W tym drobiazgu użyłam go świadomie, a może nawet - w związku z narzucającym się pierwszym skojarzeniem - prowokacyjnie. Film pod tytułem "Nie opuszczaj mnie", zrealizowany na podstawie książki Kazuo Ishiguro pod tym samym tytułem, wywarł na mnie tak wielkie wielkie wrażenie, że aby już przestać o nim myśleć, musiałam te odczucia zwerbalizować. Wydaje mi się, że każdy, kto czytał książkę, albo widział ten film - wie o czym mówię. Pomysł " hodowania ludzkich klonów" z przeznaczeniem na dawców organów sam sobie jest przerażający, okrutny i bezduszny. I co to o nas - ludziach mówi? Sam film zrealizowany z wyczuciem, nostalgią za utraconym niewinnym dzieciństwem i z taką "angielską, wyważoną mgiełką" przez swoją tragiczną wymowę jest niezwykły i - bardzo bym nie chciała tego dożyc - proroczy.
Rezerwuar jest tu więc specyficzną; skarbnicą, zapasem, zbiorem, rezerwą, magazynem, kopalnią itp. podszyty jednak tym znaczeniem, jakie dzisiaj jest w popularnym obiegu.

Dziękuję za wizytę i serdecznie pozdrawiam
Lucile

[Gloinnen]

Rezerwuar też jako wylęgarnia?

[Lucile]

Nie pomyślałam o tym Glo - jednak biorąc pod uwagę treść filmu - trafiłaś w samo sedno

[eka]

w rezerwuarze części zapasowych
nie znając swoich pierwowzorów
przeglądających się w naszych
duszach - nie widząc ich
tkwimy

czasami nawet do... czwartej donacji

------------------------------------------------
Za dużo (wg mnie oczywiście) w tej bardzo ciekawej miniaturze imiesłowów, natłok czynności odwraca uwagę od meritum, od zagrożenia.

w rezerwuarze części zapasowych
ślepi
bez pierwowzorów
przeglądających się w naszych duszach
tkwimy

nawet do czwartej donacji


-----------------------
Pozdrawiam.

[Lucile]

Dzień dobry Eko,

w rezerwuarze części zapasowych
ślepi
bez pierwowzorów
przeglądających się w naszych duszach
tkwimy

nawet do czwartej donacji

z mojego "przegadania" zrobiłaś prawdziwą perełkę nie ukrywam, zazdroszczę Ci tej skumulowanej zwięzłości nasyconej emocjami. Gdybym tak potrafiła! Może, kiedyś...

Moje miniaturki, okruchy, drobiazgi - czy jak jeszcze je nazwać - powstają pod wpływem impulsu, takiego nagłego imperatywu zrodzonego z chwilowych emocji. "Wyrzucam" je z siebie szybko, bez przemyśleń nad formą, bowiem w tym pędzie codzienności równie gwałtownie, jak się pojawiły - znikają, jak bańka mydlana. To tylko coś w rodzaju krótkotrwałej "iluminacji" - nie uchwycona w porę - bezpowrotnie znika.

Eko, miło mi, że zechciałaś pochylić się nad tymi wersami dziękuję i życzę miłego tygodnia
Lucile