Jutro oznacza nigdy

[Gloinnen]

Gdzie zatem szukać odrobiny uwagi,
ze strony świata w kropce,
gdy spadanie wydarza się mimochodem,
nad drogami szybkiego ruchu?

Pierwszy lepszy sygnał klaksonu
skuteczniej wytrąca myśli
z zasiedziałych orbit.

I nie zobaczysz, że we wstecznym
kometa przecina czerń, wlokąc za sobą
słowa, kości utoczone z lodu.

Jeże nocami wychodzą na asfalt.
Prędzej ich pożałujesz,
litościwie weźmiesz
między koła.

Masz pewność, że moje imię
jest nie do zdarcia.



____________________
Glo.

[karolek]

.

[lczerwosz]

Masz pewność, że moje imię
jest nie do zdarcia.

Imię artystki, autorki - na pewno. PL-ki - tak samo.

[Gloinnen]

No nie, bez przesady, ja jeszcze chciałabym choć trochę pożyć...


Ale obawiałam się trochę takiej interpretacji, co - jako Autorce - daje mi do myślenia.

Ale jest coś w tym usilnym próbowaniu przyciągnięcia uwagi ze strony świata, zajętego swoimi sprawami. Tylko że samobójstwo - to akurat najgorszy z możliwych sposobów.

[eka]

Adresat przekonany o wytrzymałości peelki, jej odporności, jest niewzruszony wobec wczoraj.
Tak jakby nie chciał dopełnić. Tragedii - chyba stąd te jeże, jako przeciwieństwo stanowiska wobec niej.
A ona:

kometa przecina czerń, wlokąc za sobą
słowa, kości utoczone z lodu.

tak mocno jest.

Czym zaskoczyć, aby zaistniało wspólne jutro.

Tak mi się zinterpretował wiersz. Inny od poprzednich z tego cyklu, z inaczej zapisanymi emocjami, bo w dystansie.

[AS...]

patrzę i podziwiam:)
ale to co powiem będzie paskudnie trywialne;
każdy z nas ma dwa światy: wewnętrzny i zewnętrzny;
można mówić o cechach osobowości związanych z czasem przebywania w jednym lub drugim świecie;
bo rzadko bywa pół na pół: pięć minut gadki z sąsiadką i pięć minut rozmyślań o przyprawach do rosołu;
wydawać by się mogło, że oba światy są rozłączne (nie mają ze sobą nic wspólnego);
okazuje się jednak, że tak nie jest...przy obieraniu kartofli (ta czynność wymaga pewnej uwagi)
kombinujemy usilnie nad wierszem, który mamy ochotę napisać;
problemem zatem nie jest czy, ale jak oba światy potrafimy połączyć;
onego czasu miałem na ten temat swoją prywatną teorię; otóż
nasze życie jest jak seans w kinie; świadomość jest ekranem, na którym wyświetlane są dwa filmy jednocześnie;
mamy wpływ na oba projektory: ten ze świata zewnętrznego (przecież mogę przestać się gapić na ładną dziewczynę)
i wewnętrznego (przestaję wyobrażać sobie, że jestem z nią na spacerze); ale ich działanie wcale nie musi być
uwarunkowane naszą wolą - odkładam pilota i wtedy
oba projektory rozpoczynają wojnę... o kandele, w której "we live, as we dream – alone";
przekonany jestem, że istnieje jeszcze trzeci, niewidzialny projektor: podświadomość - to w końcu 90% naszego
mózgu; emituje światło spoza pasma: w podczerwieni i ultrafiolecie; infra i ultradźwięki;
nie słyszymy ich, ale postrzegamy bo objawiają się w harmonicznych (barwie tonu)...
jutro oznacza nigdy - w lusterku wstecznym... rozwiązałaś projekcję w bardzo sprytny sposób, Glo;