po słonecznej

[iTuiTam]

• • • • • po słonecznej
          
          
          
          szła ulicą
          a za nią
          ulica szła
          
          ściany głuche
          zastygały zdziwieniem
          
          okna domów
          firankowe zachwyty
          
          rytmiczne tango
          z południowym cieniem
          
          nuciła rzeką
          lawiną krągłych kamyków
          
          a anioły?
          jej szalone-szalone anioły
          biegły przed nią
          odwracając drogę
          złym losom
          
          
          
          
          © iTuiTam
          19 III 2015

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Przepiękna puenta

[Lucile]

Dzień dobry iTuiTam,

niepokojący wiersz, zbudowany z kontrastów

nuciła rzeką
lawiną krągłych kamyków

nuciła rzeką - rysuje mi się - łagodny, delikatny, spokojny i bezpieczny obraz, który natychmiast znika i zastępuje go strach przed lawiną krągłych kamyków. Wprawdzie ich krągłość łagodzi nieco "lawinową moc", ale i tak niepokój pozostaje.

Dalej jeszcze ładniej, aż do świetnej pointy

Pozdrawiam i życzę miłego dnia
Lucile

[Mirek]

radość dnia radość ulicy i lekkość

[Patka]

Tytuł - przeczytałam "posłonecznij" i sobie myślę: genialne. Dlatego też zajrzałam do wiersza. Cóż, jak widać, pomyłki też mogą być pomocne.

Ładny - ładny w swej prostocie - początek i ciekawy koniec, głównie dzięki wieloznaczności słowa "odwracać". To, co w środku, już zachwyca mniej, mnie, rzecz jasna.

Pozdrawiam
Patka

[Hosanna]

na szczycie fali nawet najpiękniejszy długo nie wytrwa bo taka dynamika ze co na górze bywa to i na dole zazna smaku a jednak częściej ludzie opisują dół
a tu góra
ze słonecznych szczytów macha do nas rozkołysanymi biodrami
jak piękna chwila
jaki piękny krok .. wspomnienie własne ... obraz cudzej chwały

[eka]

Czasami uda się wyrwać rzeczywistości jej wszystkie warstwy, i ten wiersz to właśnie robi, jest wręcz doskonałą impresją. Wbiega się w bohaterkę i czuje się rytm jej chwili.
Świetne frazy, bez zapychania tzw. poetyckością, idealny rytm, cudowna obrona inności wariatki w poincie.
Gratuluję, Elżbieto!
Piękny, przyciągający wiersz.

[eka]

szła ulicą
a za nią
ulica szła

Słoneczność w dynamice radości i wolności.

[Alek Osiński]

a anioły?
jej szalone-szalone anioły
biegły przed nią
odwracając drogę
złym losom

no właśnie Elu, jeden anioł to stanowczo za mało
zważywszy na ilość złych losów, potrzebna jest
przynajmniej gromadka aniołów zdolna skutecznie
plątać im ścieżki...

[coobus]

Świetny wiersz. Zwłaszcza początek - do zapamiętania i przypominania. Po raz kolejny zachwyciłaś