Ах, какая была держава!

[Staszek K.]

Ах, какая была держава!
Ах, какие в ней люди были!
Как торжественно-величаво
Звуки гимна над миром плыли!
Ах, как были открыты лица,
Как наполнены светом взгляды!
Как красива была столица!
Как величественны парады!
Проходя триумфальным маршем,
Безупречно красивым строем,
Молодежь присягала старшим,
Закаленным в боях героям -
Не деляги и прохиндеи
Попадали у нас в кумиры...
Ибо в людях жила - идея!
Жажда быть в авангарде мира!
Что же было такого злого
В том, что мы понимали твердо,
Что "товарищ" - не просто слово,
И звучит это слово гордо?
В том, что были одним народом,
Крепко спаянным общей верой,
Что достоинства - не доходом,
А иной измеряли мерой?
В том, что пошлости на потребу
Не топили в грязи искусство?
Что мальчишек манило небо?
Что у девушек были чувства?
Ах, насколько все нынче гаже,
Хуже, ниже и даже реже:
Пусть мелодия гимна - та же,
Но порыв и идея - где же?
И всего нестерпимей горе
В невозможности примирений
Не с утратою территорий,
Но с потерею поколений!
Как ни пыжатся эти рожи,
Разве место при них надежде?
Ах, как все это непохоже
На страну, что мы знали прежде!
Что была молода, крылата,
Силы множила год за годом,
Где народ уважал солдата
И гордился солдат народом.
Ту, где светлыми были дали,
Ту, где были чисты просторы...
А какое кино снимали
Наши лучшие режиссеры!
А какие звенели песни!
Как от них расправлялись плечи!
Как под них мы шагали вместе
Ранним утром заре навстречу!
Эти песни - о главном в жизни:
О свободе, мечте, полете,
О любви к дорогой отчизне,
О труде, что всегда в почете,
И о девушках, что цветами
Расцветают под солнцем мая,
И о ждущей нас дома маме,
И о с детства знакомом крае,
И о чести, и об отваге,
И о верном, надежном друге...
И алели над нами флаги
С черной свастикой в белом круге.
Юрий Леонидович Нестеренко
wersja audio https://www.youtube.com/watch?v=mLHfoc7Cmv8

Moja próba tłumaczenia
Och, cóż to za kraj był dumny!
Ach, co za naród wspaniały!
Jak uroczysty i dostojny,
Hymn jego grzmiał nad nami!

Jak szczerze gorzały lica,
Rozświetlone jutrzenką zgody,
Jaka piękna była stolica!
A jakie tłumne pochody!

Bohaterom w bitwach hartownym,
Pod trybuną triumfalnym marszem,
Szykiem równym i nienagannym
Młodzi hołd oddawali starszym.

Celebryci, oszukańcy i lenie,
Nie mieli wówczas poklasku.
Cały naród niosło pragnienie,
Aby żyć w awangardzie blasku!

I czy była to wielka zmaza,
W tym, że wierzyliśmy twardo,
Że "towarzysz" – to nie pusta fraza,
Ale dźwięczy to słowo prawdą.

Tak, byliśmy jednym narodem,
Mocno spojonym wiarą,
Że godności nie dochodem,
Ale lepszą się mierzy miarą.

A skądże się wzięła potrzeba,
Sztukę nurzać w wulgarnym błocie,
Zamiast chłopców wabić do nieba,
A w dziewczętach budzić uczucie?

Wszystko teraz nijaka parodia:
Mniejsze, gorsze, a nawet niższe.
Chociaż hymnu ta sama melodia,
Lecz istota, idee – gdzież że?

Tu trzeba trąbić larum!
Płakać bez utulenia.
Nie nad utratą terytorium,
Ale nad zgubą pokolenia

Puste dziś wkoło twarze,
Gdzież na nadzieję miejsce?
Jakie obce, odmienne jakże,
Od tych swojskich, znajomych wcześniej!

Człek swe życie ojczyźnie zawierzał,
Siły swoje mnożył za młodu.
Wtedy naród szanował żołnierza,
A i żołnierz dumny był z narodu.

Tu gdzie były świetliste dale,
Tu gdzie czyste były przestrzenie,
Filmy wtedy kręcili wspaniałe,
W życiu było tak jak na scenie.

Jakie wtedy dzwoniły pieśni!
Prostowały plecy i myśli!
W ich rytm rankowi rówieśni,
Na spotkanie świtu szliśmy!

Te pieśni - najważniejsze w życiu:
O marzeniach, wolności ludu,
O miłości drogiej ojczyzny,
O szacunku dla pracy i trudu.

O dziewczętach, które jak kwiatki,
Wzrastają pod słońcem maja,
O tęsknocie kochanej matki,
Co na progu czeka tam sama.

O honorze, wierności, odwadze,
I o armii - braterstwa szkole,
O wznoszonej wysoko fladze,
Ze swastyką na białym kole.

Jurij Leonidowicz Niestierienko https://pl.wikipedia.org/wiki/Jurij_Niestierienko

[Fałszerz komunikatów]

[eka]

A czerń swastyki?


Tak jak już pisałam - dla mnie to bardzo ciekawy sposób krytyki komunizmu w ZSRR.
Wgryzłeś się w tekst, więc na pewno masz wnikliwą interpretację, co sądzisz?
A tłumaczenie

[Staszek K.]

Eka jak zawsze trafiasz w sedno. Chociaż ja odczytuję go nieco szerzej: jako ostrzeżenie autora przed tym, że prawie każda idea, ideologia, światopogląd może przerodzić się w pewnych okolicznościach w brunatną ohydę. Trochę propagandy, społecznej inżynierii, reklamy, zaangażowanej poezji, zajadłości w głoszeniu najmojszej racji i już dzieje się: "broniłem tak gorliwie Boga że trzepnąłem w mordę człowieka" jak pisze ks. Jan Twardowski.

[Liliana]

Popracuj jeszcze nad tym tłumaczeniem. Nie czyta się dobrze - jest nierówno, zaburzony rytm.
Tak dla przykładu zrobiłam 1. i 2. zwrotkę:

Ach, jakie państwo to było!
Ach, jaki naród wspaniały!
Jak uroczyście hymn płynął
nad nami i światem całym!

Szczerością jaśniały lica,
Nikt nie obawiał się zdrady!
Jak piękna była stolica!
I jak wspaniałe parady!

Wiem, że dwa razy wyszło mi wspaniały/e i trzeba coś z tym zrobić, ale nie mam teraz zbyt dużo czasu.

Życzę powodzenia w dopracowaniu tekstu. Pozdrawiam, Liliana

[Staszek K.]

Masz rację trzeba jeszcze popracować

[eka]

jako ostrzeżenie autora przed tym, że prawie każda idea, ideologia, światopogląd może przerodzić się w pewnych okolicznościach w brunatną ohydę.

Fakt, i dlatego tak ważne jest świadome wybieranie przed urną.

Na marginesie, z załączonego linku;
W roku 2010 przeniósł się do USA[3]. Będąc zasadniczym przeciwnikiem seksu, został jednym z założycieli Międzynarodowego Ruchu Antyseksualistycznego (IAM, International Antisexual Movement). Uważa pożądanie za formę narkomanii[2] i trzyma się przekonania, iż stosunki płciowe powinny być zlikwidowane na całym świecie[4]. W roku 1995 utworzył w sieci Fidonet echokonferencję (ru) RU.ANTISEX, gdzie ukształtowała się społeczność internetowa antyseksualistów i powstały ich grupy dyskusyjne.

To Ci dopiero groźna idea!