w sieci pajęczej

[Napoleon North]

gdy zasną wszystkie światła
wybije na zegarze
przeprawę
na drugi Styksu brzeg

nie straszny nam jest mróz
szemrzące płatki śniegu
i upał mimo zmroku
łza co się kręci w oku
na drugim Styksu brzegu

bezdomne inicjały
rozchodzą promieniście
po policzkach utkanych
kolcem róży
przy drugim Styksu brzegu

namiętny pocałunek
ożywi każdy cień
gdy się urodzi dzień
za drugim Styksu brzegiem

[skaranie boskie]

na drugi Styksu brzeg

A dlaczego nie na drugi brzeg Styksu?
Powtarzasz tę inwersję z uporem godnym lepszej sprawy w każdej zwrotce, choć to niczego pozytywnego do wiersza nie wnosi. Wręcz przeciwnie, stanowi sztuczne udziwnienie.
Na twoim miejscu zastanowiłbym się nad poprawką.

[Gloinnen]

gdy zasną wszystkie światła
wybije na zegarze
przeprawę
na drugi Styksu brzeg

Tylko tu jest wiersz

Tylko - co (kto) ma wybić tę przeprawę? Nie bardzo rozumiem.

Jeśli zapisać tę zwrotkę poprawnie (gramatycznie, stylistycznie), zawiera ona jakiś zalążek poetyckiej myśli:

gdy zasną wszystkie światła
zegar wybije przeprawę
na drugi brzeg Styksu


Cała reszta jest kwiatkiem do kożucha.

Pozdrawiam,


Glo.