współrzędne światów

[alchemik]

pędzę przez głęboki kosmos rozpryskując kolejne kałuże
gwiazdy odbite w mokrym asfalcie osiadają mgławicami
na szybie zgarniam wycieraczkami odnajdując drogę
przekraczam prędkość światła przecinając czerwone

karły nie wierzę w silentium universum otrzymałem wezwanie
pulsar wyświetlacza współrzędne na galaktycznej spirali
ulic zapełnionych innymi duchami zagubionych cywilizacji
nie ma samotności jedynie podróż przez mrok w poszukiwaniu adresu

J.E.S.

[skaranie boskie]

Jedno w tym wierszu jest rozsądne.
Peel zdecydował się na wyprawę po kosmicznym asfalcie, przynajmniej zawieszenie oszczędzi, bo nasz, ziemski, to całkiem do dupy jest.
Szerokiej drogi, następco Ijona Tichego.