Zły wiersz

[tea]

Córki odchodzą na wysokich obcasach
wierząc w niebo na ziemi
nie wierząc w bociany
z walizka pełną marzeń
i świętym obrazem
prze-chuja
w aureoli

kobiety powracają z opuszczoną głową
doktoratem z ginekologii stosowanej
nauczone do bólu
pokory

to dzień triumfu matek
a nie mówiłam
że to się tak skończy
to wszystko dlatego
że nie chciałaś
być
moim
lustrzanym odbiciem
żyć pokornym życiem
teraz będziesz
codziennie
jeść
tę żabę

smacznego

udław się mamo

to dzień triumfu ojców
a nie mówiłem
że to się tak skończy
to wszystko dlatego
że nie słuchałaś
matki
której
podobnie jak ty
nienawidzę

rozumiem tato
ale

SPIERDALAJ

[skaranie boskie]

Mocne!
Zwłaszcza zakończenie.
A w ogóle, to masz rację, Autorko.
Trujące matki są, jak muchomorzyce. Potrafią pięknie truć i... wyglądać.
Albo odwrotnie.
A ojcom się nie dziwię. Przecież im zatruły życie jeszcze przed córkami.
Nic się nie da zrobić, możemy tylko wypić im na pohybel.

[eka]

Córki odchodzą na wysokich obcasach
wierząc w niebo na ziemi
nie wierząc w bociany
z walizka pełną marzeń
i świętym obrazem
prze-chuja
w aureoli

To córki, a kobiety-córki...
Banał wiecznie żywy.

Emocje aż się przelewają, Tea.

[Ewa Włodek]

powiem tylko (lub - aż) - samo życie, Kasiu!!! Jakże często widać je "gołym okiem"! A ty je opowiedziałaś po Swojemu, czyli - super, moim skromnym...

serdeczność do Ciebie...
Ewa

[Mirek]

rozumiem tato
ale

SPIERDALAJ

no bo cóż innego by rzec

[Bożena]

gorzko, ale i prawdziwie- relacje córka- matka- można by pisać wiele- a przecież każdy ma prawo do własnych błędów- pozdrawiam

[Henryk VIII]

Pozwól wyrazić swój zachwyt nad trafnością Twych wersów. Tekst baaardzo na czasie. Zakończenie - genialne!
Ukłony
H8

[Hosanna]

mam nadzieję ze tak nie bywa
ale wierzę też że TAK czasem wszyscy odczuwamy ... przez chwilę

rozbawił mnie ten widok przechuja w aureoli
jakbym widziała moja córkę zakochaną w jakichś dziwnych typach
co słowa powiedzieć nie wolno nawet brwi skrzywić nad cudem wspaniałości i chwały
musi jej przywalić żeby zrozumiała
a ci którzy ja chcą to ... za łatwi .. i za mało adrenaliny

myślę ze w tym wierszu sporo celnych obserwacji
ale sadzę że w życiu jest mniej symetrycznie na koniec

dziecko wybiera tego kogo uzna za zwycięzcę
druga stronę obdarzając jedynie własnym poczuciem winy jako litościwą formą miłości