migawki (z rozpamiętnika)

[Tomek i Agatka]

siedzisz naprzeciwko i mrugasz okiem,
zupełnie jak nie ty...
jakby brakowało powodów do noży-c i nagłych cięć
kwiatów przesadzanych ciężką ręką

na bat trzeba sobie zasłużyć -
tłumaczyłeś wiązanki rozdawane mimochodem
seryjnie zdawały się przeczyć
istnieniu grzecznych dziewczynek

w zaciśniętych wark-oczach skrywał się cały pisk

zanim nauczą się uwalniać głos z pętli,
będzie im wszystko jedno który przygryzą policzek

jesienią rubinowa czerwień wyleje
w dojrzałe jabłka
aż przebierze kosz

nie uniesiesz
ciężaru powiek zaprawionych na sok,
tak jak nie wywabisz plam
jednym mrugnięciem rzęs

zdziecinniały uśmiechasz się,
bo przecież cały świat dawno zdał się zapomnieć
o trzepotach skrzydeł skróconych o dal, chabry, motyle, łąki,
całe te ganki warte bosych wybiegań poza margines otwartych dłoni

*

na wszelki kres - krzyżyk z przestrogą

niepodążania twoim śladem

[Alek Osiński]

poprzedni wiersz, szczerze mówiąc, bardziej się podobał,
ten ma trochę, jak dla mnie, zbyt rozerwaną strukturę,
ale i tak znajduję bardzo udane fragmenty

na bat trzeba sobie zasłużyć -
tłumaczyłeś wiązanki rozdawane mimochodem

seryjnie zdawały się przeczyć
istnieniu grzecznych dziewczynek

zanim nauczą się uwalniać głos z pętli,
będzie im wszystko jedno który przygryzą policzek

zdziecinniały uśmiechasz się,
bo przecież cały świat dawno zdał się zapomnieć
o trzepotach skrzydeł skróconych o dal, chabry, motyle, łąki,
całe te ganki warte bosych wybiegań poza margines otwartych dłoni

*

na wszelki kres - krzyżyk z przestrogą

niepodążania twoim śladem


te dwie ostatnie cząstki, za to
bardzo na tak...

[Tomek i Agatka]

Aleksandrze, Dziękuję pięknie za poświęcony czas i zajrzenie pod smocze wersy i tu i tam.

Wykroiłeś z wiersza kwintesencję, i uśmiecham się, bo dokładnie tak chciałam ten wiersz skrócić. Koniec końców zadrżała mi jednak ręka, bo na dzień dzisiejszy okazuje się, że całkiem ważny jest dla mnie ten 'winny miąższ', jak i splot pierwszych czterech wersów i czterech przedostatnich (tuż przed gwiazdką *). To jeszcze pisklę, więc póki co pozwolę mu się gramolić i wyhasać w przydługim fartuszku, dojrzewam do krótszych utkań ostrożnie i powoli, gadulstwo to zmora, której chyba najtrudniej się smokom pozbyć.

Co do zapisu, masz w pełni rację, porwany za bardzo, i można coś z tym zrobić. Poleciał dokładnie tak, jak sobie czytam w swoim cichym zakątku na głos. Szybciutko nieco ogarniam te rozstrzelenia i podłapuję razem.

Kłaniam się wdzięcznie i pozdrawiam radośnie, z Wisły ogarniętej zachodem słońca

[Ewa Włodek]

wiersz mnie zatrzymał. Jest w nim trauma, bolesne wspomnienie, powrót do przeszłości, do ludzi (a właściwie jednego człowieka), którzy ja tworzyli. Wiersz o trudnej relacji, o przemocy. W moim guście.
A Alek - ciekawie skrócił...

z uśmiechami...
Ewa

[marta zoja]

Ja nie śmiałabym skracać czegokolwiek, ręka zapisuje to co na dany moment jest ważne. Później już jest następna chwila i zapis może powstawać nowy, ale do tamtej chwili w jej przeżywaniu trudno wrócić... chyba, że w wierszach Pozdrawiam MZ

[eka]

cały świat dawno zdał się zapomnieć
o trzepotach skrzydeł skróconych o dal

Niesamowicie podoba mi się ta metafora.

[Tomek i Agatka]

Dziewczyny: Ewo, Marto, Eka - Dziękuję Wam z całego serca za czytanie i poświęcony czas, za pozostawione ślady.



Marto, pięknie Dziękuję za zrozumienie, masz w pełni rację, warto zachować coś z tych momentów z chwili zapisu

Pozdrawiam radośnie i cieplutko z Wisły : )