nienormalność

[Hosanna]

ci co kochają są szczęśliwi
przez moment doskonali
nie konkurują z nikim o nic
innego niż co "jest" nie pragną
nie śmieją się z ułomnych
nie mając czasu do stracenia
ani chwili


„the only abnormality is the incapacity to love” Anais Nin

http://beataskulska-papp.pl/

[eka]

Nienormalność kochających czy szydzących?
Tekst mi się kojarzy z Hymnem o miłości św. Pawła z Tarsu.
Zastanawia, odnośnie techniki zapisu, interpunkcyjne wydzielenie pierwszego wersu.
W takim krótkim wierszu powtórzenie chwili chyba nie jest dobrym zabiegiem, tym bardziej, że w przedostatnim wersie jest odwołanie się do czasu.

Pozdrawiam.

[Hosanna]

powtórzenia po przemyśleniu usunęłam
dzieki:)


co do pytania
cytat sugeruje aby za jedyną nienormalność uznać niezdolność do miłości
gdyż choć i ona jest normalna w pewnym sensie
jednak przyszłość zdaje się należeć do istot współczujących i kooperujących a tak rozumiem miłość (przenikanie, współczucie, współpraca)

kto wyśmiewa się z ułomnych , innych , niezrozumiałych a każdy z nas to robi w jakiś właściwy dla siebie podstępny bo nieświadomy sposób
zamyka sobie drogę do wspólnoty serc i umysłów
która stanowi według wielu ( w tym mnie) - sens

[ble]

No coż, miłośc powala chwycic chwilę, teraz. JEST W TERAŹNIEJSZOŚCI , jak Bóg i poezja.

[Ewa Włodek]

kochajmy więc jak najczęściej i jak najdłużej, a mniej będzie - szydzenia i wszystkiego innego złego. Spodobał mi się zabieg formalny - taki tytuł przy takim wierszu...

z serdecznym...
Ewa

[Hosanna]

ble - emocje faktycznie łączą nas głębiej z teraźniejszością
zwiększają intensywność

nienormalna niezdolność do miłości wywołuje pustkę , brak: połączenia, poczucia sensu

nienormalna niezdolność bo wszystko wzrasta jednak w kierunku połączenia (lepiej lub gorzej) z całością

Ewa- zgadzam się, że trzeba kochać kogo i co się da i zawsze najgłębiej

śmiać się najlepiej z siebie śmiechem radosnym jak znalezienie dziury przez którą wyciekała radość

[Patka]

Nie wiem, co myśleć o tym utworze. Bardziej i wygląda na rozbudowaną złotą myśl niż wiersz, i do tego na niedokończoną - nagle się urywa. Mnie nie porywa.

Pozdrawiam
Patka

[Hosanna]

patka - wiersz opiera się na myśli która jest jego rusztowaniem
jego sercem jest zdumienie
intensywność nagłego poczucia dlaczego ludzie boja się nienormalności /odmienności

maja miłości tak mało iż obawiają się że jeśli dadzą innym to dla nich samych już nie starczy
ci co kochać nie umieją próbują zachować jej okruch dla siebie
by przeżyć

po Twoim komentarzu zastanawiam się czy nie rozbudować tego o tą drugą część (niekochających) , gdyż tę część miała być samodzielnie wygenerowana przez czytającego a sugeruje ją tylko sugerować zawieszenie (słusznie przez Ciebie dostrzeżone) domagające się ( w moim zamyśle) odwrócenia symetrii w druga stronę

pomyślę jeszcze

[Alek Osiński]

Wiersz trochę jak definicja,myślę że dość trafna, chociaż można
i dyskutować, jednak wydaje mi się Hosanno, że
puenta nie brzmi dobrze, a może raczej "trochę wprowadza w błąd"

nie śmieją się z ułomnych
nie mając czasu do stracenia
ani chwili

bo niby rozumiem, że pisząc "ułomni" masz na myśli tych "incapacity",
a jednak brzmi to trochę jakby, nie śmieli się z nich tylko dlatego, że nie mają czasu,
a jakby mieli, to by się śmiali, ale czy sami nie byli by wtedy ułomni, tracąc
do tego prawo?

[Hosanna]

Alku - muszę także Twoje uwagi przemyśleć