niczym brylant

[nienażarty]

czy z nim to zawsze jest umowa
nikt nie określi czasu trwania
zawładnie zmysły czar i powab
chwil jest za mało do kochania

nie da się zwalić z pantałyku
armatnia kula też tu na nic
choć wokół intryg jest bez liku
ono jak skała się ostanie

prawdziwe błyszczy jak sam brylant
barwami tęczy wokół mieni
a człek do góry sam się wspina
by uszlachetnić się i zmienić

zresztą czy może być umowne
to jakiś absurd niedorzeczność
jest jak roślina zaraz powiesz
pielęgnowana kwitnie wieczność

we wszystkie sfery życia włazi
niszcząc bariery z wielkim hukiem
leczy kompleksy i urazy
wiedząc co boskie a co ludzkie

jest naturalne nic nie zmyśla
wraz z sercem niczym źródło bije
pozwala łatwiej burzę wytrwać
nie umrze nigdy zawsze żyje

[Leon Gutner]

Doceniam przesłanie i sprawność podania tematu .
Tym bardziej że całość odbiega od mojej ulubionej poetyki .
Ale przeczytało mi się bardzo przyjemnie .

Z uszanowaniem L.G.

[skaranie boskie]

Nie dość, że mamy zagadkę, to jeszcze sprawnie napisaną.
Uchylisz rąbka, Autorze i powiesz nam, o czym napisałeś?
Ja się, co prawda, doyślam, ale nie chciałbym walnąć jakiegoś fopa...

[nienażarty]

Leo - dzięki

Skaranie ...
Odpowiem Ci wierszem Alicji Wysockiej który mnie zainspirował

ty się nie obnoś nie pokazuj
jeszcze wyniucha ludzka zawiść
okrutnie podła bezlitosna
porzucić każe i zostawić

ono jest wątłe i strachliwe
nie cierpi krzyku ni rozgłosów
materii wielce delikatnej
na którą licho znajdzie sposób

więc nie rozwieraj słów na oścież
kiedy poczułeś się miłośnie
przebądź je cicho cichusieńko
może przeżyje jedną wiosnę
Alicja Wysocka

ps słowa które rozwiązywały zagadkę zamieniłem na inne - ale odpowiedź oczywista