Pytanie (Villanella typu loose-line form)

[Dorota Karin]

Od dawna dręczy mnie pytanie
jak szekspirowskie być lub nie być.
Czy tkwić w bezruchu, czy brnąć w zmianę?

Co postanowić? Wiem, że nic nie
wiem. Przywiązania solidna nić
od dawna dręczy mnie. Pytanie

wraca jak chanson italienne.
Z potulną miną ad acta tkwić
w bezruchu, czy brnąć w temat zmiany.

Co słychać? Koszmar, absolutne
dno. Choć mam dobrą minę do gry,
od dawna nuży mnie. Pytanie;

odwagą constans czy działanie?
Rozwagę karmić, marzenia zbyć
i tkwić w bezruchu , czy przeć do zmian.

Co uczyniłeś nam Hamlecie
cholernym to be, or not to be.
Od dawna dręczy nas pytanie.
Zasnąć w bezruchu? Pragnę zmiany!

[Leon Gutner]

Nie jest to ulubiona forma Leona bo nie przepadam kiedy forma wyprzedza treść .
Ale poczytałem z uwagą i ciekawością traktując jako kolejne doświadczenie .

Z uszanowaniem L.G.

[Ewa Włodek]

trudno się czyta - i "w myśli", i głośno, a to ze względu na bardzo kapryśną rytmikę. Ale to tylko moje skromne zdanie i nie musisz się nim zbytnio przejmować...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Dorota Karin]

Pewnie ze względu na przerzutnie, zachowałam średniówkę, do metrum specjalnie nie przykładałam uwagi. Dziękuję za czytanie.

[skaranie boskie]

Ja też nie trawię vilanelli.
Muszę jednak przyznać, że potraktowałaś ją dobrze i jeśli nie formą, to przynajmniej treścią starą małpę przekonałaś. Nawiązywać do Hamleta próbowało wielu, niewielu jednak udało się z tego coś sensownego wydobyć. Ty do tej garstki należysz.