Sacrum

[Marcin Sztelak]

Złożony na ołtarzu ofiarnym
śmieję się w głos.
Piękny w czerwieni – zachodząc
w błękit.

Wciąż nas stać na zdziwienia,
lecz z odcieniem obojętności.
W krainie czarów

pęknięcia wkradły się niepostrzeżenie,
przez okno z widokiem
na ogród.

Rozkoszy – i to nie boli, nawet
nie żal twoich ust.

Ostrze opada – (po)winność
oraz czarne tunele gardeł;
ekstazy
i inne odmiany świętości.

[eka]

Miłość jak śmierć - sacrum. Różne jego postaci.
Podoba mi się sposób oddania poczucia utraty, boli, ale było warto.

[Ewa Włodek]

ciekawa klamra: pierwsza i ostatnia cząstka - śmierć na ołtarzu ofiarnym bądź na szafocie, którymi może być każde inne miejsce, w tym szpitalne łóżko. I to mogłaby być jakaś forma sacrum, gdyż stawia umierającego i zmarłego poza dziś, poza tym światem i jego profanum.
A w tej klamrze - życie z wszystkim, co niesie...

jest ciekawie...
pozdrawiam ciepło...
Ewa