Malmaison

[Ewa Włodek]

Kształtowało mnie ostre, południowe światło,
róż rozkwitłej magnolii, parująca zieleń,
noc i przypływ sączyły mi w żyły pragnienie;
ponad królową staniesz - tak przepowiedziano.

Popatrz! To cud natury! Zwierzęta i kwiaty,
gładkie twarzyczki dzieci, namiętne ramiona,
czas, tkany z woni perfum, liryczna kancona.
Ach, nie! Złym być nie może, czym nas Bóg obdarzył!

Moje ciało dla możnych, dla nędzy - sakiewka,
a kochając do bólu - broniłam nieszczęsnych,
nawet przerażonego, szczutego jelenia,

który pod moim koczem żywą krwią ociekał.
Teraz sama umieram, przed tym, co mnie przeszył
zdecydowanym sztychem. Był ogród. Jest cmentarz.

[Leon Gutner]

I cóż tu gadać kiedy poczytać wystarczy i radość z odczytu czerpać.

Takoż Leo czyni .

Z uszanowaniem L.G.

[coobus]

Nie wiem, czy trafiłem w tym wierszu na okres Józefiny. Myśli prowadzą wielorako. Być może chodzi o samo miejsce. Na pewno pięknie przypomniane - być może miałaś okazję zwiedzenia zamku. Ja miałem tylko okazję degustowania dobrego wiersza. Musi wystarczyć.

[Ewa Włodek]

I cóż tu gadać kiedy poczytać wystarczy i radość z odczytu czerpać.

a dla mnie - radość z Leona pod słowem...

Nie wiem, czy trafiłem w tym wierszu na okres Józefiny.

tak, Coob, Józefiny Róży...


Panowie, najpiękniej Wam dziękuję, że wstąpiliście, pobyliście i powiedzieliście dobre słowa...
moc dobrego Wam posyłam...
Ewa

[Podróżniczka]

Świetnie się czyta. Piękne wersy.

[Qń Który Pisze]

haha, nie dam się nabrać na kocz. Dobrze, że wiem, że chodzi o bryczkę, bo niejeden erotoman pomyślałby, że tu ewidentna literówka a sens dotyczy k(r)ocza. Wiersz bardzo Twój. Historia, jakich z pewnością wiele było i będzie. Znana, młoda aktorka niemiecka nie chciała przejechać "koczem" jeża na drodze i kiedy wysiadła, żeby go przenieść na pobocze, bo dziwnie był uparty... kierowca osobowego opla, jadący z przeciwka... zmasakrował
ją śmiertelnie. I wtedy jeż spokojnie sam wrócił na pobocze i zniknął w rowie. Czy to był jeż, czy przeznaczenie? Niewątpliwie bicz boży.
Wiersz ładny

[Ewa Włodek]

Świetnie się czyta.

ooo, to mnie ucieszyło, Podróżniczko...

Znana, młoda aktorka niemiecka nie chciała przejechać "koczem" jeża na drodze i kiedy wysiadła, żeby go przenieść na pobocze, bo dziwnie był uparty... kierowca osobowego opla, jadący z przeciwka... zmasakrował
ją śmiertelnie. I wtedy jeż spokojnie sam wrócił na pobocze i zniknął w rowie. Czy to był jeż, czy przeznaczenie?

cóż, Quniku, Józefina, która nie była fanka polowań, została na jedno zabrana przez Napoleona niejako pod rygorem i czekała na niego w powoziku odległości, i w pewnej chwili podbiegł ranny, skrwawiony jeleń i niemal "wbił" się pod jej pojazd. I choć myśliwi nadbiegli, by go dobić, to Józefina nie pozwoliła i broniła zwierzęcia, dopóki nie nadjechał Napoleon i nie wymogła na nim, żeby zostawili jelenia w spokoju. Ot, cała Józefina - po prostu dobry człowiek...


Kochani Państwo, najpiękniej Wam dziękuję za odwiedzinki, za lekturę i za serdeczne, ciekawe słowa...
Samo dobre do Was...
Ewa

[Liliana]

Ewuś,
u Ciebie zawsze tak dostojnie, podniośle, podziwiam

[skaranie boskie]

Historia nie zawsze kołem się toczy.
Bywa, że powozem po paryskim bruku, tudzież okolicznych lasach...
A sonet pasuje do niej, jak ulał, bo forma to tradycyjna, wręcz historyczna i niezaprzeczalnie piękna.
Czytajmy tedy sonety i uczmy się z nich zarówno piękna jak i... historii.

[em_]

Świetnie napisane